در غربی ترین نقطه شهر تهران و در امتداد جاده ای كوهستانی و پیچ در پیچ، روستایی كوچك و آرام به نام "وَردیج" از توابع كن قرار گرفته است.
روستاهایی كه با حدود 500 نفر جمعیت، فارغ از همهمه و شلوغی شهر تهران، در دل كوهستان البرز جا خوش كرده است. دره های عمیق، باغ های سرسبز و كوه های مرتفع، مناظر چشم نوازیست كه در طی مسیر، توجه شما را به خود جلب خواهد كرد.
نكته جالب در مورد این روستا، مجسمههای طبیعی اش است كه از دیدنیترین تابلوهای سنگتراشی طبیعت به شمار می آید. شاید در نگاه اول، سنگ تراشههای طبیعی روستای "وردیج" به شكل صورتكهای پر از حفره به نظر بیاید و ممكن است تصور شود آنها بازماندههای یك قلعه قدیمی هستند كه در كنار جاده ساخته شده اند؛ اما این مجسمه ها یك نمونه عالی و كمنظیر از تغییرات بافت زمین هستند كه از روال فرسایش بادی صخرههای وردیج و هوازدگی بخشی از كوههای این منطقه به وجود آمده است.