"مسجد و حوزه علمیه معیرالممالك"، از بناهای دوره قاجاریه تهران است كه بلندترین گنبد آجری پایتخت به شمار میرود.
در اراضی واقع در محلۀ سنگلج تهران، خانههایی وجود داشت كه متعلق به "دوستعلی خان نظامالدوله معیّرالممالك" از رجال دوره قاجار و از مقامات مسئول ضرابخانه بود. در سال 1284 ه.ق، معیرالممالك احداث بناهای عمومی را در این محله آغاز كرد. از جمله بناهای احداث شده توسط وی، مسجد و مدرسه و آب انبار میباشد كه در اراضی فوق و در باغ معییرالممالك بنا شده است و در حال حاضر به صورت مجموعه فرهنگی و مذهبی پابرجاست. گنبدخانه این بنا فاقد پوشش تزئینی است و منارههای دو سوی ایوان نیز پیش از آن كه ساختشان به اتمام برسد، به حال خود رها شدهاند . موقعیت این بنا به دلیل نزدیك بودن به بازار بزازها و ارتباط گذرهای مجاور به میدان محدیه و بازار نو، دارای اهمیت ویژهایست.
در گوشۀ جنوب غربی مدرسه، آب انباری ایجاد شده بود كه برای خنك كردن آب آن، دو بادگیر در بالای عمارت تعبیه شده بود و نیاز آب آشامیدنی محل را تأمین میكرد .
مسجد و مدرسه معیّرالممالك یكی از آثار بسیار ارزنده و به یاد ماندنی از معماری ایرانی در دوره ناصری، ضمن اینكه بیانگر شیوه معماری غنی و رایج زمان خود است، یادآور ذهنیت های مردم و خاطرات پیشینیان است.
از این نشانی مسجد و حوزه علمیه معیرالممالك پیش روی شماست: میدان محمدیه، خیابان خیام، كوچه اهری، كوچه معیر.