داستان زندان قصر داستان از عرش به فرش افتادن است.
داستان این زندان از آنجا شروع شد كه فتحعلی شاه قاجار در سال 1213ه.ق و در دومین سال سلطنت خود، فرمان احداث قصری را در بیرون تهران در اراضی خرم آباد یا همان زندان قصر داد.
"اوژن فلاندن" یكی از معماران مطرح می‌گوید: فتحعلی شاه قصری برای روزهای تابستان برپا كرد كه نام آن قصر قاجار یا تخت قجر است كه در سطح آن می‌توان باغ‌ها و منزل‌های آئینه كاری و نقاشی شده را دید.
در دوره ناصرالدین شاه این قصر با بی‌توجهی به مكانی برای اردوی قزاق‌ها تبدیل شد و در زمان مظفرالدین شاه نیز این مجموعه به اداره ژاندارمری رسید.
در دوره پهلوی اول و تشكیل دادگستری و با توجه به عضویت ایران در كنوانسیون های بین المللی نیاز به ساخت یك زندان مدرن مطابق با استانداردهای بین المللی، انگیزه ساخت زندان قصر شد و قصر قجری به زندان تبدیل شد.
طراحی این محل توسط افسر قزاق «نیكولای ماركوف» یكی از معماران مدرن قرن چهاردهم با 192 اتاق و با گنجایش 800 نفر زندانی انجام شد.
ساختمان زندان سیاسی قصر در دوره پهلوی دوم به بهره برداری رسید. زندانیان سیاسی مشهوری از جمله نواب صفوی، بخارایی، هرندی، خلیل طهماسبی، آیت الله طالقانی، مرتضی مطهری، آیت الله اكبر هاشمی رفسنجانی و برخی دیگر از چهره های سیاسی انقلاب در این مكان زندانی شدند و پس از پیروزی انقلاب این مكان نخستین زندانی بود كه بدست انقلابیون فتح و به عنوان زندان برخی از عوامل طاغوت مورد استفاده قرار گرفت.
زندان قصر در سال 1386 تحویل شركت توسعه فضاهای فرهنگی و پس از انجام مطالعات و بررسی گزینه‌های مختلف، تبدیل زندان قصر به مركز فرهنگی با محوریت تاریخ انقلاب اسلامی به تصویب شورای اسلامی شهر تهران شد.
ما را در اینستاگرام و دیگر شبكه های اجتماعی با شناسه Tehraan360@ پیدا و همراهی كنید.
#تهران 360
#تهران360
#تهران_360
#tehran360
#tehran_360
#tehraan360
#tehraan_360
#روز_تهران
#تهران_شناسی
