افراد برای آینده بهتر، زندگی زیباتر و برخورداری از شرایط برتر و... اقدام به مهاجرت می كنند، در صورتی كه اكثر آنها، مطالعه یا بررسی دقیق و عقلانی نسبت به مشكلات و چالش های زندگی پس از مهاجرت ندارند و سطح آگاهی و اطلاعات شان به تبلیغ های كذایی و شایع ها ختم می شود و همه سرابی بوده كه رسانه های بیگانه برایشان ساخته اند و افراد فقط با نگاه احساسی و كوتاه مدت اقدام به مهاجرت كرده و بعد از مهاجرت متوجه می شوند كه در دنیای وهم و خیال خود، مدینه فاضله ای را برای خود ترسیم كرده بودند كه در حقیقت این گونه نبوده و زندگی شان دست خوش صدمات جبران ناپذیری شده است. به تازگی شبكه رادیویی تهران از برنامه «سراب» به نقد غربزدگی، چالش های مهاجرت و... می پردازد، در این گزارش با دست اندركاران آن گفت و گو شده كه می خوانید.

نیكو یوسفی، تهیه كننده
جنگ نمایشی«سراب» كاری از گروه فرهنگ، جامعه و سلامت رادیو تهران است كه پنجشنبه ها ساعت 15 روی موج اف.ام ردیف 94 مگاهرتز می رود. این برنامه با هدف نقد غربزدگی تولید می شود و شامل بخش‌های نمایش طنز، استندآپ، وكس‌پاپ و بخش‌های كارشناسی است. علت انتخاب عنوان برنامه یعنی سراب، این است كه انسان معمولا علاقه دارد تصویر ذهنی سراب گونه خود را قبول كند تا واقعیت را، در واقع این اسم استعاره ای است از تصویر مدینه فاضله ای كه افراد از جوامع غرب برای خود می‌سازند. با توجه به آمار فراوان مهاجرت ها و تمایل جوانان به مهاجرت ضروری است كه در رابطه با واقعیت های مهاجرت به افراد آگاهی رسانی شود . در این برنامه به موضوعاتی كه افراد مهاجر و غرب زده به آن دچار می‌شوند، می پردازیم. تلاش می كنیم بدون موضع گیری واقعیات را بیان كنیم و به موضوعاتی همچون بحران هویت، شوك فرهنگی، مشاغل سیاه و ... بپردازیم. به شخصه معتقدم افراد معمولا سعی دارند تصویر ذهنی ساخته شده توسط خودشان و یا تبلیغات را باور كنند و از شنیدن واقعیت هراس دارند . گاها غرب زدگی به این دلیل ایجاد می شود كه فرد ناكامی های خود را در محیط فعلی به پای شرایط گذاشته و برای فرار از مسئولیت پذیری دل به جامعه دور از دسترس خود یعنی غرب می زند، حال رسانه های غرب چه می كنند؟ آنها با كمك به این توهم به سراب افراد دامن می زنند و اما رسالت ما ابتدا مواجهه افراد با واقعیت است و كمك به واقع بینی آنهاست.

فاطمه اعتمادی، نویسنده
به نظرم نویسندگی تاریخ آغازی ندارد، یك جوشش و ذوق است. مادر بزرگم سال ها كارش تدریس بود و ما از كودكی با هم كتاب می‌خواندیم، از بوستان و گلستان تا حافظ، ادبیات غرب و شعر و ... این محیط ادبی ناخودآگاه تاثیرگذار بود. به نظرم قلمم مهم ترین ارثیه مادر بزرگم است. از چهارده سالگی با متن های طنزم كارم را در رادیو شروع كردم. از آنجا كه این روز ها پدیده مهاجرت خیلی روی بورس، خصوصا در همسن و سالان خودم، به عبارتی بهتر باید بگویم این مسئله فراگیری بسیاری دارد و ذهن بسیاری از افراد را درگیر خودش كرده، در نویسندگی این برنامه سعی می كنم به جای رد یا تایید چیزی به چالش های ذهنی خودم و اطرافیان در این باره بپردازم؛ مثل شوك فرهنگی، چالش بحران هویت و... از شاخصه ها و مولفه های آنتن این است كه بر پایه صداقت باشد و آنچه كه واقعا در اطرافمان رخ می دهد را بازتاب دهیم.
لذا موضوعات این برنامه بر اساس مسائلی است كه مشاهده می شود،بیشتر افراد جامعه با آن درگیر هستند یا این كه مطالبه مخاطبان است. بر حسب حرفه ام گوش هایم تیز است، در هر جمعی كه بروم دستم پر از سوژه می‌شود. به نظرم مهم ترین ویژگی یك نویسنده از دید هر شخصی متفاوت است، از نظر من نویسنده باید سبك خاص خودش را داشته باشد یا حداقل باید سبك خاص خودش را پیدا كند. سبك خاص هم با مطالعه زیاد، مشاهده كردن و خیلی نوشتن به دست می آید . به علاوه؛ نویسنده باید با خودش و مخاطبش صادق باشد و در نهایت این كه همه نویسنده های خوب نوشتن برایشان تنفس است، شغل یا كار محسوب نمی شود، اگر ننویسند مریض می شوند. خوشحالم كه راه ارتباطم با جهان نوشتن است. با نوشتن لحظه ها نمی‌میرند، امیدوارم همه در اكنون زندگی كنیم.

محمد بهاریان، بازیگر
حدود ١٣ سال است كه در زمینه دوبله و صدا بازیگری در خدمت مردم هنر دوست هستم. باید از نویسندگی خانم اعتمادی تشكر كنم كه به واسطه خلاقیت و قلمی كه دارند با تیپ گویی و تغییر لحن سعی بر انجام وظیفه دارم. به نظرم ارتباط بیشتر ما با مخاطب به واسطه اجرا و جانمایی مناسب بیان و تیپ گویی حاصل می شود. البته باز هم تاكید می كنم اول باید نویسنده قابل باشد كه بنده این شانس را داشتم. به شخصه معتقدم بازیگری در رادیو و آیتم هابی كه ساخته می شود مبنا و اساس زیبایی آنها این كه براساس و محوریت موضوع برنامه باشد. كار در رادیو و دوبله سخت است اما در عین حال لذت بخش وكم درآمد است، ولی عشق به این كار مرهم سختی هاست.