سرپرست كانون پرورش فكری كودكان و نوجوانان عنوان كرد: وقتی برنامه‌ها و گفتگوهای مختلف را بررسی می‌كنم، متوجه می‌شوم كه مثلاً روز جهانی كودكان كار اعلام می‌كنند. یعنی چه؟ اینكه من پذیرفته‌ام كه كودكان كار وجود دارند و برایشان روز تعیین می‌كنم!
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران؛ برنامه "دور یك میز" رادیو تهران به موضوع "سهم كودك‌ونوجوان از هویت و فرهنگ در تهران" پرداخت. در این برنامه دكتر سید احمد موسوی (معاون پرورشی و آموزش‌وپرورش تهران) و ویدا ملكی (سرپرست كانون پرورش فكری كودكان و نوجوانان) و در ارتباط تلفنی با دكتر حمید یزدانی (مدیركل دفتر آموزش دوره اول متوسطه وزارت آموزش‌وپرورش) به تبادل نظر پرداختند.
هویت و سلامت شناختی كودكان در تهران
محمدرضا اشراقی – كارشناس مجری: در تهران، حفظ سلامت شناختی و هویت كودك و)جوان در محیط شهری چالش‌هایی ایجاد می‌كند. آیا كودك‌ونوجوان در این فضا می‌تواند هویت و سلامت شناختی خود را حفظ كند؟
ملكی سرپرست كانون پرورش فكری كودكان و نوجوانان در پاسخ به این سؤال گفت: من همیشه وقتی از كودكان صحبت می‌كنم، كودكان تهران را كمی جدا می‌كنم، چون در شهر‌های دیگر، هویت بومی و فرهنگی مشخصی وجود دارد كه زبان مادری، آداب‌ورسوم و پوششی خاص را شامل می‌شود. این هویت بومی، ارتباط تنگاتنگی با جغرافیای زندگی دارد و حفظ آن برای كودكان راحت‌تر است. اما در تهران، این‌گونه نیست. حتی اگر كودك از فرهنگی دیگر یا شهری دیگر باشد و به تهران آمده باشد، بستر فرهنگی تهران به او اجازه نمی‌دهد كه این مؤلفه‌های هویتی را به همان شكل حفظ كند. مثلاً، حفظ گویش محلی یا حفظ آداب‌ورسوم خاص برای او دشوارتر است.
وی افزود: ازآنجاكه شما بخشی از جامعه‌ای با ویژگی‌های خاص هستید، وقتی به شهری در كردستان می‌روید كه همه افراد آن پوشش مشابهی دارند، استفاده از آن پوشش یك ارزش محسوب شده و امری عادی تلقی می‌شود؛ یعنی مسئله‌ای ایجاد نمی‌كند و گره ذهنی به وجود نمی‌آورد كه “این از كجا آمده؟” یا “این كیست؟”. در آنجا، شما بخشی از یك پازل بزرگ هستید.
اما وقتی به طور مثال، در تهران چنین كاری را انجام می‌دهید، نگاه‌ها به سمت شما می‌چرخد. لزوماً این نگاه‌ها منفی نیستند و به معنای بد بودن نیست؛ بلكه ممكن است بگویند “خوب است” یا “زیباست”. اما همین توجه و نگاه مداوم گاهی اوقات شما را معذب می‌كند، با این فكر كه “من دارم زندگی‌ام را می‌كنم.” پس این می‌تواند یك ناهنجاری فرهنگی در تهران تلقی شود. البته ممكن است این اتفاق بیفتد یا نیفتد، اما به‌هرحال به دلیل ایجاد یك امر دوسویه، افراد ترجیح می‌دهند شكل و ظاهر خود را با آنچه در شهر می‌بینند، هماهنگ كنند و خود را با موقعیت عمومی تطبیق دهند.
ملكی اضافه كرد: البته این كار آن‌قدرها هم سخت نیست و من آن را یك “بلا” نمی‌دانم، چرا كه هر جایی فرهنگی دارد كه ویژگی‌های خاص خود را دارد و افراد به‌مرور با آن ویژگی‌ها خو می‌گیرند، حتی اگر از جای دیگری آمده باشند. آنها به‌تدریج متوجه این ویژگی‌ها می‌شوند و این سختی كم‌كم برایشان از بین می‌رود. پس نمی‌توان الزاماً گفت كه چه “بلایی” سرشان می‌آید، زیرا بچه‌های تهران هم امتیازاتی دارند و زندگی در تهران ویژگی‌هایی دارد.
وی عنوان كرد: گاهی اوقات در مورد فرهنگ بومی صحبت می‌كنیم كه خاص یك منطقه است، اما گاهی اوقات از فرهنگ به‌صورت عام صحبت می‌كنیم. به‌هرحال، چه شما در تهران باشید، چه در سیستان، چه در كردستان، خوزستان، گیلان یا مازندران، شما یك ایرانی هستید با مؤلفه‌های فرهنگی كه ایرانی بودن شما را تعریف می‌كند. آن ایرانی بودن را كه نمی‌توانند از بچه تهرانی بگیرند!
ویژگی‌های فرهنگ گسترش‌یافته است
اشراقی – كارشناس مجری: اكنون چه مولفه‌ای در كودكان و نوجوانان ما، مشخصاً در تهران، وجود دارد كه بگوییم آنجا گره‌گیرش شده است یا تكیه‌گاهش شده است كه بگوییم “اینجا هویت اسلامی و ایرانی دارد دقیقاً حفظ می‌شود و كودك در تعامل است؟”
ملكی بیان كرد: ما لایه‌های مختلفی داریم. یك جلوه ظاهری داریم كه اگرچه بخشی از آن حقیقت دارد، اما بخشی هم واقعی نیست. صرف اینكه كسی این ظاهر را دارد، نمی‌توانید بگویید پس دقیقاً فلان گرایش ذهنی را دارد. من خیلی نمی‌توانم این را تأیید كنم. كمااینكه وقتی سراغ كودكان و نوجوانان به‌خصوص نوجوانان می‌روید و با آنها وارد گفتگو می‌شوید به شكلی كه خودشان انتخاب می‌كنند، می‌بینید كه نوع نگاهشان چیز دیگری است و لزوماً آن چیزی را كه برای پوشش خود انتخاب كرده‌اند، با یك شناخت دقیق و عمیق و اینكه “من چون جزو فلان گروه هستم، پس این بخشی از هویت من است” انتخاب نمی‌كنند. آنها را می‌پوشند؛ چون زیباست و در بازار وجود دارد. اگر به شهر دیگری هم بروید، همان پوشش را دارد.
یعنی این‌طور نیست كه مثلاً اگر به استان خوزستان بروید، همه پوشش بومی خودشان را دارند.
وی در ادامه گفت: ویژگی‌های فرهنگی گسترش‌یافته و از مرزهای ایران هم عبور كرده است. یعنی شما در كل دنیا می‌بینید كه فلان نشان را دارند می‌پوشند، فلان موسیقی را گوش می‌دهند، فلان مدل مو را دارند، به‌خصوص اینكه سال‌هاست به دلیل وجود رسانه، نگاه‌های ما نگاه‌های فرامرزی است و آن‌سوی مرزها را می‌بینیم و آنها را می‌پذیریم. الزاماً آنچه كه می‌بینیم به معنای پذیرش صرف و بدون اندیشه‌ورزی نیست. اینجا جای بحث دارد و همین ما را امیدوار می‌كند. یعنی این قضیه تیغ دو لبه است. شما ازیك‌طرف می‌گویید یك تهدید است، از طرف دیگر می‌گویید یك فرصت است، برای اینكه من می‌توانم مسیر فكری درست را ارائه بدهم (كاری انجام نداده‌ام تا الان و می‌توانم الان انجام بدهم). از طرفی هم تهدید است برای اینكه می‌گویید پذیرفته شده و تمام شده."
فرهنگ، اولویت ما اول نیست
اشراقی – كارشناس مجری: به طور مشخص، چه عارضه‌های جدی‌تری ارتباط كودكان و نوجوانان را با شناخت‌ها و دریافت‌های نمادینشان مختل می‌كند كه مانع از انجام اقدامات ریشه‌ای شود؟
ملكی در پاسخ به این سؤال گفت: در مقابل آنچه كه دائماً گفتگو و مطرح می‌شود و در گزارش‌های مختلف بیان و برای آن برنامه‌ریزی می‌شود، اغلب فكر می‌كنم كه فرهنگ، اولویت اول نیست و حتی كودك‌ونوجوان نیز اولویت اصلی ما نیستند. اگر این‌گونه بود، متولی ویژه‌ای برای آنها در نظام سیاست‌گذاری كشور تعیین می‌كردیم. وقتی از آموزش رسمی صحبت می‌كنیم، به آموزش‌وپرورش اشاره می‌كنیم. كافی است به بودجه آموزش‌وپرورش نگاه كنید (و من وارد جزئیات و مقایسه آن با بودجه سایر موارد نمی‌شوم). وقتی وارد آموزش غیررسمی و مسائل حوزه حقوق كودك و سرگرمی كودك می‌شویم، چه كسی متولی آموزش غیررسمی و سرگرمی كودك‌ونوجوان در كشور ماست؟ این‌ها مسائل بنیادی هستند. در حوزه سیاست‌گذاری ریاست‌جمهوری، حوزه‌ای به نام زنان وجود دارد؛ چرا؟ زیرا می‌خواهند به مسائل زنان به‌صورت تخصصی و خاص نگاه كنند. مصداق آن این است كه سراغ سازمان‌ها می‌روند و می‌خواهند نمایندگان بانوان را برای حضور در جلسات فرمانداری، استانداری و… معرفی كنند. این نماینده خاص، كنار رئیس‌جمهور (بالاترین مقام اجرایی) قرار می‌گیرد تا همپای او بگوید كه مسئله زنان ما چیست. آیا ما چنین چیزی رو داریم كه مسئله كودكان ما چیست؟ و ما بگوییم كه برای كودكان و نوجوانان در این زمینه چه اقداماتی انجام داده‌ایم. اگر این مشكل وجود نداشته باشد، هر ارگان و نهادی می‌تواند تصمیم بگیرد و اقدام كند.
هیچ مرجع رسمی و مشخصی متولی كلی كودك‌ونوجوان نیست
وی افزود: گاهی فكر می‌كنم مسئولان كودكان كار به كی باید مراجعه كنند تا دلیل این وضعیت را بفهمند. وقتی برنامه‌ها و گفتگوهای مختلف را بررسی می‌كنم، متوجه می‌شوم كه مثلاً روز جهانی كودكان كار اعلام می‌كنند. یعنی چه؟ اینكه من پذیرفته‌ام كه كودكان كار وجود دارند و برایشان روز تعیین می‌كنم! این خیلی فاجعه‌بار است. بعد آمار می‌دهند، خب، آمار كه دادند، آن هم آمار داد، و بحث‌ها صورت گرفت. می‌خواستم بدانم چه كسی قرار است برای این كودكان تصمیم‌گیری كند؟ در نهایت، هیچ‌كس.
ملكی بیان كرد: هیچ مرجع رسمی و مشخصی وجود ندارد كه به طور مستقیم و صریح، متولی كلی كودك‌ونوجوان در معنای عام را تعیین كند و بگوید “فلان نهاد مسئول است”.
وی بیان كرد: اگر متولی و سیاست‌گذار حوزه كودكان و نوجوانان وجود دارد، چرا باوجود آگاهی از مضرات برخی محصولات (مانند پفك)، رسانه‌ها همچنان به تبلیغ آنها می‌پردازند؟ چرا رسانه ملی، خانواده‌ها و كودكانی را نشان می‌دهد كه با واقعیت زندگی عامه مردم فاصله دارند؟ چرا كسی جلوی تبلیغاتی كه رؤیاهای كودكان را خدشه‌دار می‌كنند، نمی‌گیرد؟
فطرت، نقطه مشترك تمام انسان‌ها
اشراقی - كارشناس مجری: این وضعیت رهاشدگی این بی‌پناهی كودك‌ونوجوان رو از كجا درست كنیم؟
ملكی عنوان كرد: فكر می‌كنم نقطه مشترك همه ما كه گسترة بسیار وسیع و فرهنگ‌های متنوع را شامل می‌شود، امری به نام فطرت است. توجه به فطرت، نقطه مشترك همه انسان‌ها از هر ملیت و قومیتی است، چه به آن اعتقاد داشته باشند و چه نداشته باشند. این امری است كه وجود دارد و نمی‌توانیم آن را انكار كنیم. حالا فطرت به ما چه می‌گوید؟ فطرت به ما می‌گوید مهربانی، احترام، توجه به هم درست‌كاری و خوبی‌ها خوب است. توجه به فطرت، فارغ از اینكه در كجا زندگی می‌كنیم، از كدام قوم و قبیله یا طایفه هستیم، به ما كمك می‌كند تا گام‌هایمان را درست برداریم. فرقی نمی‌كند كه من بخشی از آموزش‌وپرورش باشم، یا در كانون پرورش فكری كودكان، یا در كتابخانه یا هر جای دیگری.
كودكان و نوجوانان، سرمایه معنوی جامعه، خانواده و آینده‌اند
اشراقی - كارشناس مجری: شاید از تكیه‌گاه‌های مهم برای كودك‌ونوجوان كه اگر در این رهاشدگی شناختی بخواهند به جایی بازگردند، خانواده و مدرسه باشند. مدرسه، شاید به دلیل مسئولیت بالاتر خود، در اصلاح معیارها و شاخص‌ها بر اساس اصول ایرانی و اسلامی نقش مهم‌تری دارد. نظرتان چیست؟
موسوی معاون پرورشی و آموزش‌وپرورش تهران دراین‌رابطه گفت: كودكان و نوجوانان، سرمایه معنوی جامعه، خانواده و آینده‌اند. نقش خانواده و مدرسه در تربیت این نسل، برای انتقال میراث‌فرهنگی و تمدنی به نسل‌های بعد، بسیار مهم و سنگین است. این نسل، امین فرهنگ و تمدن خود برای نسل آینده هستند.
وی افزود: تربیت عمومی و رسمی، هر دو در شكل‌گیری شخصیت و آینده نسل جوان نقش دارند. اما تربیت خانواده، به‌عنوان بنیان‌گذار تربیتِ تمام‌دانه، نقش اساسی‌تری ایفا می‌كند. در شهرهایی بزرگ مانند تهران، با حجم بالای رسانه‌ها و سبك زندگی تحمیلی، شكافی بین نسل‌ها ایجاد می‌شود. این شكاف ناشی از تفاوت‌های فكری و اندیشه‌ای میان والدین سنتی و فرزندان دیجیتال است. این تفاوت‌ها و سبك زندگی تحمیلی، وظایف تربیت دهندگان را پیچیده‌تر می‌كند.
موسوی اضافه كرد: جامعه به‌طوركلی، نه یك نهاد یا سازمان، مسئولیت كامل تربیت را بر عهده ندارد. اگر قصوری وجود دارد، قطعاً از عوامل تربیت هستند كه می‌توانند مقصر باشند.
تحمیل فرهنگ بیگانه بر فرهنگ خودی
وی افزود: ما در بحث جامعه‌شناسی، مفهوم كلیدی هویت فرهنگی را داریم كه شامل مجموعه‌ای از باورها، نگرش‌ها، آداب‌ورسوم و سنت‌ها است. این‌ها سرمایه فرهنگی هستند. كشور ما، كشوری با تمدن كهن و فرهنگ اصیل است و این، سرمایه بزرگی محسوب می‌شود. امروزه، اگر كسی بخواهد بر ملتی حكومت كند، این حكومت از طریق فرهنگ صورت می‌گیرد. تحمیل فرهنگ بیگانه بر فرهنگ خودی، نوعی سلطه است كه در حال وقوع است. اگر نتوانند از راه جنگ و ابزارهای سخت وارد شوند، از راه نرم و جنگ فرهنگی وارد می‌شوند و امروزه بیشترین تأثیر آن بر فرزندان ماست.
همگرایی قابل‌توجه در بین كودكان امروز
موسوی خاطرنشان كرد: همگرایی قابل‌توجهی در بین كودكان امروز دیده می‌شود. به نظر می‌رسد كودكان تهران با كودكان سیستان و بلوچستان، كرمان، كردستان و همدان، از نظر ریشه‌ها، دیدگاه‌ها و زمینه‌های فكری، تفاوت چندانی ندارند؛ زیرا در دنیای ارتباطیِ امروز زندگی می‌كنند و در بین فرزندان، همگرایی وجود دارد. اما در مقابل، بین والدین و خانواده‌ها، واگرایی‌هایی بر اساس شغل، سبك زندگی، نوع تعامل با فرزندان، سطح سواد، و درآمد خانواده وجود دارد. همه این عوامل تأثیر قابل‌توجهی دارند.
كودكان و نوجوانان تشنه هویت‌های اصیل اسلامی و ملی و معارف اسلامی هستند
وی افزود: تا به امروز همواره گفته می‌شد كه كار فرهنگی، كاری با بازدهی دیرهنگام است. اما من به‌عنوان مربی‌ای كه 30 سال در حوزه فرهنگی فعالیت داشته‌ام، با مصداق‌های روشن نشان می‌دهم كه كار فرهنگی، در واقع، بسیار زودبازده است. به همان اندازه كه شما لبخندی می‌زنید، من نیز شاد می‌شوم و به همان اندازه هم زودبازده است. امروزه، باوجود سبك زندگی، تحمیل رسانه‌ای و دنیای دیجیتال، بچه‌ها به نظر من به‌خاطر بازگشت به مبانی انسان‌شناسی، تشنه هویت‌های اصیل اسلامی و ملی و معارف اسلامی هستند؛ بنابراین؛ خانواده‌ها نقش بسیار مهمی دارند.
هویت فرهنگی مسئله اول كشور است
موسوی با بیان اینكه هویت فرهنگی مسئله‌ای بسیار جدی و در حال حاضر، مسئله اول كشور ما است، گفت: نگران‌كننده است كه آینده این كودكان در چه مسیری قرار دارد. آیا خود كودكان مقصرند؟ من احساس می‌كنم كه ما بهترین فرزندان را داریم، اما فضای فعلی كه با برچسب‌گذاری و دسته‌بندی گروه‌های مختلف همراه است، مشكلات زیادی ایجاد می‌كند. به نظر من، این مسائل بیشتر جنبه رسانه‌ای دارند و ضعف و قصور اصلی، متوجه كسانی است كه مسئولیت فرهنگ و تربیت را بر عهده دارند. باید فریاد زد كه برای تربیت كودكان چه كرده‌ایم؟ چه بستری و زمینه‌هایی را فراهم آورده‌ایم؟
وی عنوان كرد: هر كجا بستر و فضای فرهنگی ایجاد كردیم، همواره كودكان و نوجوانان در میدان حضور داشته‌اند. افزایش چشمگیر فشار فرهنگی در پایتخت طی سال‌های اخیر، موضوعی است كه همه بر آن اذعان دارند. اما كودكان و نوجوانان به طور فعال و مؤثری در این عرصه حضور داشته‌اند.
موسوی افزود: نقش خانواده‌ها بسیار تأثیرگذار است و بعد از خانواده، مدرسه مسئولیت تربیت را بر عهده دارد. معلمان عزیز كه به‌عنوان همكار، به آنها احترام می‌گذارم، نقش‌برجسته‌ای در این زمینه دارند و با تلاش خود به وظایفشان عمل می‌كنند. متأسفانه، بسیاری از آسیب‌ها و مشكلات از بیرون به مدارس وارد می‌شود. بااین‌حال، مدارس با تمام توان در حفظ هویت دینی و ملی تلاش می‌كنند.
آموزش پرورش تنها است
موسوی تصریح كرد: آموزش‌وپرورش، به‌تنهایی در حالِ تحمل بار سنگینِ مسئولیت‌های بسیاری است كه در واقع، به دلیل كمبود منابع و رها شدن از سوی بسیاری از عوامل تربیتی و مسئولان فرهنگی، بر دوش آن نهاده شده است. این مسئله ریشه در فرهنگ و تربیت ما دارد و از زمان تخصیص بودجه مشخص است. نگاهی كه دارم مطرح می‌كنم، نگاهی درونی و عمیق است و صرفاً به عنوان شعار مطرح نمی‌شود. بسیاری از عوامل تربیتی و مسئولان فرهنگی، صحنه را خالی كرده‌اند.
وی افزود: در مسیر خانه تا مدرسه، كودكان و نوجوانان با نمادهای شهری گوناگونی مواجه می‌شوند كه ساحت‌های مختلفی را در بر می‌گیرند. بحث اصلی ما هویت فرهنگی است؛ در واقع، اگر هویت فرهنگی وجود نداشته باشد، مسئولیت‌پذیری نیز شكل نمی‌گیرد. اگر هویت ملی و دینی در كار نباشد، قانون‌پذیری و جامعه‌پذیری هم محقق نخواهد شد. حال، اگر در جامعه‌ای فرزندانی تربیت كنیم كه نه مسئولیت‌پذیر باشند، نه قانون‌پذیر و نه جامعه‌پذیر، آیا این نسل هویت دینی و ملی خواهد داشت؟ چه كسی مسئول این وضعیت است؟
هماهنگی بین اركان فرهنگ باید برقرار شود
وی اضافه كرد: هماهنگی بین اركان فرهنگ باید برقرار شود. به‌عنوان‌مثال، اگر شما مدیر مدرسه هستید و معلمان مدرسه مكرراً به والدین پیام می‌دهند تا در مورد فرزندشان با آنها صحبت كنند، این اقدام بسیار ارزشمند و قابل‌تقدیر است. در اینجا، صرفاً بحث علمی مطرح نیست، بلكه ارزش‌های اخلاقی بیش از هر چیز دیگری برای جامعه فرهنگی ما اهمیت دارد. هماهنگی بین اركان فرهنگِ مدرسه، خانواده و سایر نهادهای مسئول، ضروری است. رسانه نقش برجسته‌ای در این میان ایفا می‌كند. در واقع، رسانه امروز رقیب جدی تعلیم‌وتربیت است و گوی سبقت را از ما ربوده است. ما در عصری زندگی می‌كنیم كه هوش مصنوعی به‌طورجدی مطرح است.
موسوی همچنین گفت: امروزه، با ساده‌ترین روش‌ها می‌توان به دنیایی از اطلاعات دست یافت. این امر معادلات را تغییر داده و نقش‌ها را جابه‌جا كرده است. بسیاری از حرفه‌ها و مشاغل با تهدید مواجه شده‌اند. در چنین فضایی، آیا اركان فرهنگ آمادگی ورود به این میدان را دارند؟ چه كسی باید تصمیم بگیرد؟ و این موضوع در كجا باید مطرح شود؟
نسل امروز، مظلوم‌ترین نسل است
وی بیان كرد: در بحث هویت فرهنگی، ممكن است نیاز به اصلاح برخی قوانین باشد. شورای عالی انقلاب فرهنگی را می‌توان به عنوان نهاد بالادستی در نظر گرفت كه در سیاست‌گذاری مسائل فرهنگی ورود جدی دارد. ما در زمینه برنامه، قانون و محتوا كمبودی نداریم؛ مشكل اصلی در اجرا است. در حوزه فرهنگی، گاهی می‌بینیم كه نسل امروز در جاهایی كه لازم است، وارد عمل شده و همه را شگفت‌زده می‌كند.
موسوی با اشاره به اینكه بگویم نسل امروز، مظلوم‌ترین نسل است. گفت: نسل امروز، به این دلیل كه از هجوم فضای رسانه، فضای مجازی، گوشی و تبلت و امثال آنها خسته شده‌اند، مظلوم‌ترین نسل است.
موسوی گفت: حركت مثبت آموزش‌وپرورش در این عرصه را تأیید كرد، اما تأكید بر تنها بودن این نهاد و كمبود بودجه و نیرو است.
وی همچنین بر فعالیت‌های خوب امور تربیتی در طول سال‌های گذشته، با وجود كمبود امكانات تأكید كرد و گفت: در این راستا می‌توان به تأسیس “قرارگاه جهادی فرهنگ و تربیت” در تهران با همكاری نهادهای مختلف و انجام فعالیت‌های گسترده (اردوها، مسابقات فرهنگی، یادواره‌های شهدا و غیره) اشاره كرد.
موسوی خاطرنشان كرد: متولیان پیشرفت، برای دستیابی به آینده‌ای بهتر، باید به گذشته و ریشه‌های فرهنگی خود توجه كنند و خانواده‌ها و متولیان فرهنگی را به اهمیت فطرت انسانی بیشتر تشویق كنند. نقش خانواده در تربیت و رشد افراد بسیار حیاتی است و نادیده گرفتن آن، پیامدهای زیان‌باری در پی خواهد داشت. رسانه‌ها نیز باید با نمایش تصویری واقعی و مثبت از خانواده، در شكل‌دهی نسل آینده نقش سازنده‌ای ایفا كنند.
خانواده‌ها در تقابل با نظام تعلیم و تربیت
یزدانی مدیركل دفتر آموزش دوره اول متوسطه وزارت آموزش‌وپرورش در ادامه این برنامه در ارتباط تلفنی تصریح كرد: خانواده‌ها در تقابل با نظام تعلیم‌وتربیت قرار گرفته‌اند. نظام تعلیم‌وتربیت رسمی فكر كرده است كه باید همه چیز را خودش درست كند درحالی‌كه باید مدیریت یكپارچه ایجاد شود.
نمی‌توانیم به استقبال آینده برویم، اگر...
وی تأكید كرد: ما نمی‌توانیم با ابزارها و برنامه‌های 20 سال پیش به استقبال آینده برویم. ابزارها و برنامه‌های كنونی در برخی موارد پاسخگو نیستند و اگر به همین منوال پیش برویم، در آینده نقشی در فناوری و هویت جهانی نخواهیم داشت. مقام معظم رهبری بر لزوم حضور ایران در بین 10 كشور برتر حوزه هوش مصنوعی تأكید دارند. برای رسیدن به این هدف، نیازمند برنامه‌ای منسجم و جامع هستیم. تنها تدوین سند هوش مصنوعی در نقاط مختلف كشور، راهگشا نخواهد بود و بعید است كه با این رویكرد، پیشرفت قابل توجهی را تجربه كنیم. برای دستیابی به چنین هدفی، باید مانند یك كشور واحد عمل كنیم و مناسب‌ترین شیوه، هماهنگی و وحدت رویه‌ی دستگاه‌های مختلف است. آموزش، پرورش و سایر نهادهای مرتبط با كودكان و نوجوانان، باید به صورت هماهنگ و متحد عمل كنند، نه به‌صورت مجزا.
برنامه «دور یك میز» یك میز به بزرگی ایران است كه دور این میز گفت و گوهای تخصصی پیرامون مسائل روز شكل می گیرد.
قابل‌ذكر است؛ روزهای شنبه تا چهارشنبه ساعت 12:30 به مدت 85 دقیقه از آنتن این شبكه به نشانی موج FM ردیف 94 مگاهرتز پخش می‌شود.
مخاطبان در سرتاسر دنیا از طریق وب سایت WWW.RADIOTEHRAN.IR ضمن استفاده از پخش زنده شبكه، در جریان آخرین خبرهای رادیو تهران قرار بگیرید.
كانال رادیو تهران را در پیام رسان بله به نشانی tehraan360@ جستجو كنید.
علاقه‌مندان می‌توانند برنامه‌های رادیو تهران را از اپلیكیشن ایران صدا دریافت كنند.
*هرگونه بهره برداری و استفاده از محتوای پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران تنها با ذكر منبع مجاز است.
