به گزارش پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران، شریف لك زایی دانشیار گروه فلسفه سیاسی پژوهشكده علوم و اندیشه سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی درباره ضرورت شناخت منش و اندیشه امام موسی صدر گفت: این موضوع حتی مهمتر از سرنوشت اوست .

لك زایی درباره دوران زندگی امام موسی صدر گفت: او نوجوانی تا جوانی را در ایران گذراند و به اصرار پدر در دوران محدودیت حوزه های علمیه در پهلوی اول طلبه شد. پس از آن در اواخر دهه 20 وارد دانشگاه تهران شد و به تحصیل حقوق و اقتصاد پرداخت.

او افزود: او در نجف 4 سال درس خواند و سال 1959 میلادی وارد لبنان شد. 1338 تا شهریور 1357 رهبری شیعیان لبنان را بعد از مرحوم شرف الدین بر عهده گرفت.

این پژوهشگر افزود: دوره حضور او در ایران با حضورش در قم به عنوان طلبه نواندیش شناخته می شود . او اولین نشریه حوزوی را با نام مكتب اسلام پایه گذاری كرد.

لك زایی در توصیف وجه تمایز امام موسی صدر نسبت به دیگر رهبران جنبش های اسلامی در قرن بیستم گفت: او همانطور كه می اندیشید عمل می كرد. او معتقد بود طوایف نعمت و تكثر طوایف فرصت است و این را ابراز می كرد و به صورت راهبردی به آن می پرداخت. او نظام سیاسی فرقه گرایانه و سكولار را نقد می كرد و همچنین برای تمدن سازی در حوزه اسلام و لبنان از این تكثر استفاده كرد.
به گفته لك زایی امام بر تقویت وجه همبستگی طوایف برای رسیدن به یك نتیجه مشترك تاكید داشت.

او افزود: امام موسی صدر در لبنان طرحی برای حركت به سمت تمدن سازی است. همه برنامه های او به گونه ای چینش شده كه پایه های رسیدن به یك تمدن نوین را شكل می دهد.

او تصریح كرد: جذابیت امام موسی صدر به نگاه اوست؛ نگاهی كه ناظر به آرمان گرایی او برای تمدن سازی در لبنان بود.

لك زایی با بیان اینكه امام موسی صدر دولت را از منظر انسان نگاه می كند، گفت: او معتقد بود در لبنان جدید باید كرامت از بین رفته انسان احیا بشود. او كارگاه‌های صنعتی در لبنان ایجاد كرد. استاد قالیبافی را از ایران برد كه معیشت مردم لبنان تامین بشود، كارگاه ها و مدارس صنعتی را در جبل‌عامل راه اندازی كرد. به بخش های فرهنگی عمق بخشید. از بعد سیاسی هم بعد از ده سال مجلس اعلای شیعیان را شكل داد.

ناپدید‌ ‌شدن امام موسی صدر، یكی از ابهامات قرن 20
حسین آجرلو پژوهشگر مسائل غرب آسیا نیز مهمان دیگر برنامه گفتاورد بود كه درباره امام موسی صدر گفت: او به تدریج از یك شخصیت حوزوی و دانشگاهی جایگاهی با شان بین المللی پیدا كرد و به عنوان رهبر طایفه شیعه به كشورهای مختلف سفر می كرد. از جمله با جمال عبدالناصر، فهد، ملك عبدالله و ...تقریبا با تمام سران كشورهای اسلامی دیدارهای مداوم داشت.

او با اشاره به شرایط ناآرام و تحت فشار بودن جنوب لبنان توسط رژیم اشغالی ،جنگ داخلی در لبنان و همچنین به قدرت رسیدن قذافی در لیبی اشاره كرد و گفت: امام به پرهیز از قیادت طلبی و انسجام اسلامی و عربی اعتقاد راسخی داشت و حتی با قذافی دیدار كرد. او از هیچ اقدامی برای احیا حقوق مردم لبنان پرهیز نمی كرد.

او به ماجرای سفر آخر او اشاره كرد و گفت: او علیرغم هشدارها به لیبی سفر می كند و دیگر خبری از او نمی شود. این موضوع یكی از ابهامات قرن 20 است.


مخاطبان در سرتاسر دنیا از طریق وب سایتWWW.RADIOTEHRAN.IR ضمن استفاده از پخش زنده شبكه، در جریان آخرین خبرهای رادیو تهران قرار بگیرید.
ما را در اینستاگرام و دیگر شبكه های اجتماعی با شناسه Tehraan360@ پیدا و همراهی كنید.
همچنین علاقه مندان می توانند برنامه های رادیو تهران را از اپلیكیشن ایران صدا دریافت كنند.

*هرگونه بهره برداری و استفاده از محتوای پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران تنها با ذكر منبع مجاز است.
او ویژگی برجسته امام موسی صدر را رجل دینی بودن او دانست و گفت: او مجلس اعلای شیعیان و جنبش عمل را پایه گذاری كرد و همواره بر وحدت در فرق و نحل اعتقاد داشت. او هویت خود را دینی معرفی كرد ولی از ورود به حوزه مقاومت و سیاست ناگزیر بود. او برای خود یك روشنفكر ،رجل دین و شخصیت دینی قائل بود.
به گفته ی این پژوهشگر امام موسی صدر دو دهه در لبنان بود، در هفت سال اول برای تشكیل مجلس اعلای شیعیان سفرهای متعددی روستا به روستا به جبل عامل، بعلبك و دره بقا كرد. از نزدیك با مردم حرف زد. بیش از حرف زدن شنید و مشاهده كرد. او حتی به آفریقا برای دیدن شیعیان لبنان كه در آنجا ساكن هستند سفر كرد.
او افزود: امام در مرحله دوم فعالیت هایش در لبنان و بعد از شناخت جامعه لبنان ، وارد حوزه تشكیلات سازی شد. برونداد این موضوع هم این بود كه احساس كرد نیاز مردم به تشكیلات سازی وجود دارد و پس از آن مجلس اعلای شیعیان شكل گرفت .
او افزود: پس از آن نیز امام در عرصه فرا فرقه ای و طایفه ای و قومیتی اقدام كرد؛ از اوائل دهه 1970 به شخصیت مورد پذیرش در لبنان و در كل منطقه تبدیل شد. شخصیت او چند وجهی بوده است، اقداماتش هیجانی نبود و مبتنی بر شناخت و هدفمند بود.