كامران آروان میانگین تعداد معلولان بر اساس اطلاعات سازمان های بین المللی در هر جامعه را 10 تا 15 درصد جمعیت دانست و افزود: این میزان در برخی جوامع همانند جوامع در حال توسعه افزایش می باید. ایران نیز دچار درهم ریختگی و نبود آمارهای دقیق در این حوزه است. به گفته او در حال حاضر بر اساس آمار رسمی یك میلیون و 700 هزار نفر تحت پوشش بهزیستی هستند كه انواع معلولیت را دارند. اما آمار غیر رسمی دستكم وجود سه میلیون معلول در ایران را تایید می كند.

سیدمهدی صادقی با بیان اینكه مركز آمار اطلاعات دقیقی از تعداد معلولان ندارد، گفت: در آخرین آمار این سازمان نوع معلولیت در سرشماری لحاظ نشده است بنابراین به علت عدم تفكیك نمی توان از این اطلاعات برای برنامه ریزی استفاده كرد. این درحالی است كه در سال 95 موضوع معلولیت به طور كلی حذف شد. جهانگیری معاون اول طی بخشنامه ای به طور كلی آمار مربوط به معلولان را به بهانه حرفه ای‌تر كردن آمار سالانه حذف كرد.
صادقی در پاسخ به دستگاه رسیدگی به معلولین چه سازمانی است؟ گفت: در ظاهر سازمان بهزیستی این مسئولیت را بر عهده دارد اما با این سازمان با تمام امكانات در واقعیت نتوانسته مسائل را مدیریت كند. چرا كه در ساختار ذیل وزارتخانه ها قرار می گیرد و از آنجایی كه مسائل حوزه معلولیت چند بعدی است و بخش های دیگر كشور مانند وزارت ارشاد ، آموزش و پرورش، امور استخدامی، وزارت كار بهداشت و هم باید فعالیت كنند كاری از پیش نمی رود.
او با انتقاد از نبود یكپارچگی لازم در حوزه اقدامات برای معلولان گفت: در جلسه ای كه بعد از تصویب قانون جامع معلولان برگزار شد تنها 6 وزارتخانه گزارش اقدامات خود بر روی این قانون را ارائه دادند و مابقی وزارتخانه ها هیچ اقدامی انجام نداده بودند.
او با بیان اینكه اغلب نهادهای مربوط بهزیستی را مسئول می‌دانند و به همین بهانه از مسئولیتهای خود شانه خالی می‌كنند.
او با تاكید بر این مساله كه محیط میزان توانمندی معلولان را تغییر می دهد، تصریح كرد: از همین رو باید در حوزه مسئولیت های اجتماعی قوی تر عمل كنیم و نمی توانیم منتظر دولت باشیم. این در حالی است كه در جامعه ما به اشتباه، تنها افرادیكه دارای معلولیت آشكار هستند مورد توجه قرار می گیرند و طوری برنامه ریزی و رفتار می شود كه گویی معلولان ذهنی حضور ندارند در حالی كه خانواده های معلولان ذهنی در اغلب اوقات درگیر نیازهای سطح یك هستند.

در ادامه این گفتگو آروان به پیشینه معلولیت درجهان اشاره كرد و گفت: اروپا و امریكا چندین سال درگیر یافتن راهكار برای مواجهه مناسب با این افراد بودند؛ بر اساس نوشته های میشل فوكو در «تاریخ جنون» معلولین را دراین جوامع محدود و مخفی می‌كردند تا به مرور زمان پذیرفته شدند. در این جوامع با اقدامات فرهنگی به جنگ ذهنیت تاریخی رفتند و برای ورود معلولان به جامعه تلاش كردند. مناسب سازی و دسترس پذیری برنامه های رادیو تلویزیون و سینما برای نابینایان، ناشنوایان و اُتیسمی ها از جمله این موارد است.
او بر ضرورت ساخت محیط و شهر فراگیر تاكید كرد و گفت: تنها در این شرایط است كه گروه‌های خاص مثل معلولان امكان مشاركت، تصمیم سازی و حضور در جامعه برایشان فراهم می شود.
صادقی با تاكید بر این امر كه معلولیت بیماری نیست بلكه تفاوت است، تصریح كرد: جامعه باید معلولان را متفاوت و نه بیمار بداند. این درك باید در جامعه ایجاد شود. از مظاهر آنهم این است كه معلولان باید بتوانند در مدارس عادی درس بخوانند.
در ادامه آروان سیاست های دسترس پذیری و مناسب سازی شهر را نقطه ای ارزیابی كرد و گفت: این خدمات در شهر یكپارچگی ندارد و در نقاط مختلف قطع می شود. به عنوان مثال ایستگاه مترو آسانسور ندارد بنابراین معلول مجبور به طولانی كردن مسیر برای دور زدن می‌شوند.
به گفته او در برخی از نقاط شهر موزاییك های نابینایان به اشتباه جای‌گذاری شده است. به عنوان مثال در مكان هایی كه موزاییك باید سكه ای باشد شیاردار است و معلولان را به گمراهی می اندازد. موزاییك های شیاردار برای راه های ممتد و نشان دادن مسیر است و موزاییك های سكه ای برای نشان دادن تقاطع است.

مخاطبان در سرتاسر دنیا از طریق وب سایتWWW.RADIOTEHRAN.IR ضمن استفاده از پخش زنده شبكه، در جریان آخرین خبرهای رادیو تهران قرار بگیرید.
ما را در اینستاگرام و دیگر شبكه‌های اجتماعی با شناسه tehraan360@ پیدا و همراهی كنید.
همچنین علاقه‌مندان می توانند برنامه های رادیو تهران را از اپلیكیشن ایران صدا دریافت كنند.

*هرگونه بهره برداری و استفاده از محتوای پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران تنها با ذكر منبع مجاز است.