به گزارش پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران، مهوش وقاری، بازیگر سینما و تلویزیون و همسر زنده یاد محسن قاضی مرادی، مهمان تلفنی برنامه صحنه 31 فروردین بود.

وی درباره همسر فقیدش، محسن قاضی مرادی، بازیگر سینما و تلویزیون كه 25 فروردین 1400 پس از تحمل دوره‌ای بیماری پاركینسون درگذشت؛ گفت: شانس او آن قدر زیاد بود كه رفتنش اثر خیلی خاصی بر ما گذاشت و این قدر محبت نثار ما كرد. محسن حدود 20 سال بیماری پاركینسون داشت. این بیماری در 2-3 سال اول خودش را نشان نمی‌داد و سختی در موردش حس نمی شد. چون ما قبلا هم دیده بودیم كه آدم‌هایی كه سنشان بالا می‌رود، لرزش دست دارند. لرزش دست در محسن هم شروع شد كه ابتدا خیلی شدت نداشت. بیشتر مواقعی شدت می گرفت -آن هم نه خیلی شدید- كه آن هم زمانی بود كه خسته یا عصبی می‌شد یا استرس سر كار داشت. به محض این كه كار ضبط یا فیلمبرداری به شكل جدی شروع میشود، استرسی به آدم دست می دهد. من هم حس می كردم محسن دستش می لرزد.

وی ادامه داد:جایی كه من همراهش بودم یا با هم همكار بودیم این را بیشتر حس می‌كردم. در خانه كمتر می‌دیدم و خودش برایم عنوان می‌كرد كه سر ضبط كار یك بار احساس كردم دستم می لرزد.

وقاری درباره اینكه چطور متوجه بیماری همسرش شدند گفت: برایم غیر عادی بود. انگار خود محسن متوجه شده بود كه می لرزد ولی پای فشار و استرس می‌گذاشت ولی من توجه داشتم. اگر سر ضبط كار بود بیشتر حواسش به دنبال كار می رفت و به این لرزش دست ها انگار دیگر توجه نمی‌كرد ولی كم كم كه شدید شد، خودش هم خیلی حس می كرد و احساس می كردم كه سعی می كند یك طوری آن را كنترل یا مهار كند. به طور اتوماتیك خودش یاد گرفته بود كه روی پایش فشار بیاورد یا دست دیگرش را حائل قرار دهد یا با دستش، دست دیگرش را بگیرد. بعد دیدم كه انگار راهش این است كه باید ماهیچه را منقبض كند. این لرزش قطع نمی شد ولی كم می‌شد.

این هنرمند درباره فعالیت‌های حرفه‌ای در این مدت بیان كرد: آخرین كار من برای دو سال و نیم پیش و آخرین كار تصویری من فصل دوم سریال دیوار به دیوار ساخته سامان مقدم بود وچون در فصل اول كار كرده بودم، ناچار بودم كه در قسمت دوم كار نیز همكاری كنم. از قبل از آن هم تقریباً كار نمی كردم و از آن به بعد دیگر اصلاً كار نكردم. محسن جسته گریخته با همان وضعیتی كه روی ویلچر بود، كار كرد و حتی توانایی كار نداشت. آخرین فعالیت تصویریش سریال هیولا با مهران مدیری بود.

وقاری درباره حمایت‌های صورت گرفته در طول دوره بیماری زنده‌یاد قاضی مرادی اظهار كرد: متاسفانه اصلا حمایتی صورت نگرفت. از زمانی كه محسن فوت كرد، من حمایت حداقل كلامی زیاد گرفتم یا حتی از دفتر آقای شاه آبادی و از دفتر آقای علی عسگری تلفن شد و حمایتشان را اعلام كردند. از دفتر آقای شاه آبادی حتی پیشنهاد كردند كه اگر كمكی لازم است انجام شود یا از بنیاد سینمایی فارابی آقای تابش لطف كرد. البته آقای تابش را من مستثنی می دانم، چون قبلا هم چند باری این حمایت را اعلام كرده بودند و به من گفته بودند كه اگر كاری هست و كمكی لازم است در اختیار ما قرار می‌دهند. از خانه سینما كه اصلاً هیچ حمایتی نداشتیم. اگر برای دیگران هم كاری شد، برای محسن به صورت خاص انجام نشد.

وی درباره كمك های همكارانش در آن دوران گفت: متاسفانه كمكی كه وجود نداشت .2-3نفر از دوستان همكار كه همیشه به عنوان یار و یاورمان كنارمان بودند. چون بیشتر بیماری های شبیه پاركینسون ، بیماری روحی هستند. چون این بیماریها با حالت‌های عصبی، عصبانیت یا ناراحتی تشدید می شود. وقتی این چند نفر دوست كنار ما قرار می‌گرفتند، حداقل خوشحالی را در چشمان محسن می‌دیدم. خانواده ام بی‌نهایت از ما حمایت كردند . برادران، خواهرم، خواهرزاده ام، تا موقعی كه مادرم زنده بودم و پدرم. اگر آنها نبودند شاید من هم وضع بهتری از محسن نداشتم.

مهوش وقاری یادآور شد: یك جمله امیدبخش و انرژی مثبت، اگر همان زمان و قبل از این اتفاق برای امثال محسن گفته شود یا به صورت خاص برای محسن گفته می‌شد، شاید اثرش هزاران برابر از این بود كه بعد از فوتش گفته شود. چون مسلما آن موقع شارژ می‌شد وقتی كه می‌شنید. ولی متاسفانه هیچ كدام از این تعاریفی كه بلافاصله بعد از رفتنش شروع شد، به گوش خودش نرسید.


مخاطبان در سرتاسر دنیا از طریق وب سایتWWW.RADIOTEHRAN.IR ضمن استفاده از پخش زنده شبكه، در جریان آخرین خبرهای رادیو تهران قرار بگیرید.
ما را در اینستاگرام و دیگر شبكه های اجتماعی با شناسه Tehraan360@ پیدا و همراهی كنید.
همچنین علاقه مندان می توانند برنامه های رادیو تهران را از اپلیكیشن ایران صدا دریافت كنند.

*هرگونه بهره برداری و استفاده از محتوای پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران تنها با ذكر منبع مجاز است.