صادق داوری فر، مستندساز معتقد است كه رادیو مستند حذف شود و به جای آن كارگروه مستند معاونت صدا ایجاد شود تا تولیدات كارگروه به شبكه‌های رادیویی داده شود.
هر كسی كه برای جایزه كار كند، به جایزه نمی‌رسد
به گزارش روابط عمومی رادیو تهران؛ صادق داوری‌فر، مستندساز و كسی كه بیشتر مستندهایش را مدیون خودروی سیاری است كه به رادیو كمپر تبدیل كرده، درباره ساخت مستندش برای جشنواره رادیویی پژواك گفت: برای جشنواره امسال روی سوژه پرتره یكی از همكاران رادیویی‌ام كار می‌كنم كه شغلشان خیلی خاص است. بخش‌هایی از مستند هم تهیه كردم و بخش‌هایی را باید مجدد با او گفتگو كنم و گزارش‌هایش را تهیه كنم. درباره جایزه جشنواره هم معتقدم هر كسی كه برای جایزه كار كند، به جایزه نمی‌رسد. ولی كسی به چیزی باور داشته باشد و پیگیرش باشد، نتیجه تلاشش را خواهد دید.
همین كه جشنواره در دوره دوم با هدف قبلی كار را دنبال می‌كند، امیدوار كننده است
داوری‌فر در پاسخ به این سوال كه آیا جشنواره رادیویی پژواك به دیده‌تر شدن مستند كمك می‌كند، توضیح داد: همین كه جشنواره در دوره دوم خودش با هدف قبلی كار را دنبال می‌كند، امیدوار كننده است. ما معمولاً آنجایی ضربه می‌خوریم كه سیاست‌ها با تغییر دبیر تغییر می‌كند. اگر این اتفاق بیفتد، می‌توانیم بگوییم تجربه شكست را در جشنواره‌های مختلف داخلی دیدیم.
از اختصاص عنوان جشنواره به مستند؛ خوشحالم
این مستندساز ادامه داد: اما اگر دبیر جدید بیاید و در راستای سیاست‌گذاری كلان جشنواره برنامه‌ریزی را توسعه و ادامه دهد، ما می‌توانیم بگوییم جشنواره امیدوار كننده است. همین كه رادیو عنوان جشنواره‌اش را به مستند اختصاص داد و درك كرد كه مستند از گونه‌های بسیار مهم و تاثیرگذار است، خوشحالم. فكر می‌كنم مخاطب امروز بیشتر پایه مستندگونه را دوست دارد.
جریان مستند؛ فراشبكه‌ای شود
وی افزود: من امیدوارم به جایی برسیم كه جریان مستند فراشبكه‌ای شود. یعنی بتوانیم مستند ساخته شده را به همه شبكه‌های مختلف بدهیم و شبكه‌ها هم این تولیدات فاخر را برای مخاطبین خودشان پخش كنند.
داوری‌فر با بیان اینكه در كشور ما به نسبت رادیو‌های مطرح دنیا برای تولید مستند خیلی فاصله داریم، بیان كرد: مهمترین دلیلش به برآورد‌ها برمی‌گردد. یعنی هیچ‌وقت نمی‌پذیریم یك شبكه حداقل دو ماه، سه ماه، شش ماه وقت بگذارد تا یك مستند را بسازد. ما بلافاصله می‌خواهیم مستند هفته آینده آماده باشد و پخش شود. خب، مطمئناً آن مستندی نخواهد بود كه اثر عمیقی برجای بگذارد.
مستندساز برنامه «اختیاریه» رادیو تهران در پاسخ به این سوال كه براین اساس ساختار اكثر مستند‌های تولید شده در رادیو با مستند به معنای واقعی فاصله دارد، افزود: بله، بیشتر به سمت مصاحبه و گفتگو حركت می‌كند.
كارگروه مستند معاونت صدا ایجاد شود
وی در پاسخ به این موضوع كه هر شبكه‌ای مستند تولیدی‌اش را به برند شبكه تبدیل می‌كند، توضیح داد: وقتی شما انرژی‌ها را پراكنده می‌كنید، تاثیرش كمتر است. من می‌گویم رادیو مستند را حذف كنیم و به جای آن كارگروه مستند معاونت صدا ایجاد كنیم. در این كارگروه نماینده شبكه‌ها حضور دارد و تولیدات كارگروه به شبكه‌های رادیویی داده می‌شود.
درباره مستند «اختیاریه» كه روی آنتن رادیو تهران می‌رود
داوری‌فر درباره مستند «اختیاریه» كه روی آنتن رادیو تهران می‌رود، توضیح داد: مستند «اختیاریه» برنامه مستند پرتره یا شخصیت محور است. این مستند درباره افراد مشهور یا غیر مشهوری ساخته می‌شود كه سبك زندگی متفاوتی دارند. از آنجایی كه این برنامه هر روز به یك تهیه‌كننده اختصاص دارد، آن‌ها مطابق میل و علاقه خودشان سوژه‌یابی می‌كنند و مستند می‌سازند. حوزه كاری من درباره سفر است، خانم نیكانیك سوژه‌های متنوعی را كار می‌كند و بیشتر درباره حوزه زنان است.
مستندساز برنامه «اختیاریه» ادامه داد: آقای اسماعیلی بیشتر سوژه‌های اجتماعی مدنظرش است. گاهی اوقات خانم نهانی در حوزه فرهنگ و هنر دغدغه دارد. «اختیاریه» یك برنامه كارگروهی است كه ما باهم جمع می‌شویم، درباره سوژه‌ها صحبت می‌كنیم و در پایان تهیه‌كننده به دنبال ساخت مستند می‌رود. شكل قالب مستند هم به صورت مستند گزارشی است.
مستند‌های عمیق؛ تاریخ مصرف ندارد
وی بیان كرد: من معتقدم مستند یا گفتگو‌های ویژه كه بن مایه داشته باشد و هر كاری در رسانه كه تحقیق، پژوهش و مطالعه پشتش باشد، در بازپخش برنامه هم با اقبال رو‌به‌روست. ولی هركاری كه تقویمی باشد و با هدف پر كردن آنتن باشد، تاریخ مصرفشان كوتاه است. مستند جزو رسانه‌هایی است كه هربار پخش شود، اطلاعاتی را در اختیار مخاطب می‌گذارد.
مستند‌های رادیویی؛ نگاه درونی پیدا كرده است
داوری‌فر در پاسخ به این سوال كه گاهی تلاش‌ها و پشت صحنه‌هایی كه مستند تلاش می‌كند تا سوژه را به مستند تبدیل كند، از خود مستند جذاب‌تر است و شما چقدر به فكر تولید این پشت صحنه‌ها افتادید، گفت: این مستند در شاخه انعكاسی قرار می‌گیرد كه منِ مستندساز آن چیزی را كه بر من حادث می‌شود، با مخاطبم در میان می‌گذارم. ولی باید پرسید كه آیا این موضوع از جهت رسانه در رسانه‌های دیداری جذاب است یا شنیداری. من احساس می‌كنم مستند‌های رادیویی بیشتر نگاه درونی و شخصی پیدا كرده‌اند. گفتن با دیدن پشت صحنه دو مقوله جداست. از طرفی، ممكن است ابزار رادیو نتواند چنین جریانی را خوب منعكس كند.
