سایه روشنی در حرم

ز داغ زهر پیكرم آتش گرفته است
گویی تمام بسترم آتش گرفته است
تر میكند لبان مرا كودكم ولی
از تشنگی، لب ترم آتش گرفته است
پا میكشم به خاك و نفس میزنم كه شهر
از آه آهِ آخرم آتش گرفته است