مروری كوتاه بر زندگی امام حسن مجتبی (ع)

به مناسبت نیمه ماه رمضان ولادت امام حسن مجتبی(ع) شنونده این برنامه باشید.

امام حسن (ع) نخستین پسرى بود كه خداوند متعال به خانواده مطهر و آسمانی امام على (ع) و حضرت فاطمه (س) عنایت كرد. رسول اكرم (ص) بلافاصله پس از ولادتش، در گوش راست امام حسن (ع) اذان و در گوش چپ او اقامه گفتند؛ سپس براى او و خوش قدمی ایشان گوسندى را قربانى كردند.
پیامبر (ص) دستور داد تا سرش را عطرآگین كنند و از آن هنگام آیین عقیقه و صدقه دادن به هم وزن موى سر نوزاد تقسیم شد.
نخستین فرزند خاندان نبی الله را حسن نامیدند و كنیه ایشان را ابومحمّد نهادند، كه تنها كنیه آن حضرت بود.
در بین القاب نیز سید، زكی، سبط برای امام حسن (ع)، نام مجتبی معروف ترین لقب ایشان است.
امام حسن مجتبی (ع)، از خردسالی وجود مبارك پیامبر اكرم (ص) را درك نمود و در آغوش جد بزرگوارو پدر و مادر تحت تعلیم و تربیت قرار گرفت.
امام حسن (ع) بیست و پنج بار با پای پیاده به سفر حج مشرف شدند.ایشان هرگاه از مرگ یاد مى كرد مى گریست و هرگاه از قبر یاد مى كرد مى گریست، هرگاه به یاد ایستادن به پاى حساب مى افتاد آن چنان بود كه بیهوش مى شد.از خدا طلب بهشت مى كرد و به او از آتش جهنم پناه مى برد. چون وضو مى ساخت و به نماز مى ایستاد بدنش به لرزه مى افتاد و رنگش زرد مى شد.
آن امام همام كه به كریم اهل بیت نیز مشهور می باشند، سه نوبت دارائیش را با خدا تقسیم كرد و دو نوبت از تمام مال خود براى خدا گذشت. گفته اند: «امام حسن (ع) در زمان خودش عابدترین و بى اعتناترین مردم به زیور دنیا بود.»

امام حسن (ع) پس از شهادت پدر بزرگوارشان خود به امر خدا و طبق وصیت آن حضرت، به امامت رسیدند.

رادیو تهران را روی موج اف.ام ردیف 94 مگاهرتز و ای.ام ردیف 1332 كیلوهرتز بشنوید.

*هرگونه بهره برداری و استفاده از محتوای پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران تنها با ذكر منبع مجاز است