مهدی اسماعیلی، گزارشگر باسابقه رادیو تهران، بیش از دو دهه است كه در صحنه گزارشگری حضور دارد؛ تجربه‌ای كه او آن را نه صرفاً شغل، بلكه رسالتی اجتماعی می‌داند. از همراهی با مردم در شادی‌ها و غم‌ها تا پیگیری مشكلات و روایت لحظه‌های ناب، زندگی حرفه‌ای او با «صدای مردم» پیوند خورده است.
به گزارش خبرنگار هنر و رسانه باشگاه خبرنگاران توانا؛ مهدی اسماعیلی، یكی از چهره‌های شناخته‌شده گزارشگری در رادیو تهران، بیش از 20 سال است كه با مردم زندگی كرده، صدای آن‌ها را شنیده و بازتاب داده است.
او در روایت تجربه‌های خود می‌گوید: گزارشگری برای من فقط یك شغل نیست؛ یك افتخار است. افتخاری كه باعث می‌شود هر روز با مردم در ارتباط مستقیم باشم، با آن‌ها بخندم، با آن‌ها گریه كنم و در شادی‌ها و مشكلاتشان شریك شوم.
او در كنار گزارشگری، فعالیت‌هایی مانند برنامه‌سازی، تهیه‌كنندگی و مستندسازی را هم تجربه كرده است، اما همچنان عنوان «گزارشگر» را برای خود اصلی‌ترین هویت حرفه‌ای می‌داند.
به باور اسماعیلی، گزارشگری تنها روایت‌گر لحظات روزمره نیست، بلكه مسئولیتی اجتماعی است؛ وظیفه‌ای كه باید از دل مردم برخیزد و به زبان مردم بازگو شود.
او به خبرنگار فارس می‌گوید: «این حرفه سختی‌های خودش را هم دارد. وقتی با مردم گفت‌وگو می‌كنیم، آن‌ها ما را مانند ناجی می‌بینند و هر مشكلی كه دارند، با ما مطرح می‌كنند. ما هم تلاش می‌كنیم صدای آن‌ها را به گوش مسئولان برسانیم. این كار برای ما فقط وظیفه نیست، بلكه رسالت است؛ رسالت گزارشگری.
اسماعیلی معتقد است گزارشگر باید در میان مردم زندگی كند، كنارشان باشد و دغدغه‌های آن‌ها را لمس كند.
او توضیح می‌دهد كه بسیاری از لحظات كاری‌اش فراتر از ضبط یك گزارش یا پخش یك صداست؛ چرا كه او با زندگی واقعی مردم گره خورده است. در همین مسیر، خاطرات شیرین و ماندگاری برایش رقم خورده است. یكی از آن خاطرات را با لبخند تعریف می‌كند: روزی مشغول تهیه گزارش بودم و برای اینكه صدای فردی كه با او صحبت می‌كردم، بد نیاید، میكروفن را پایین‌تر می‌آوردم. جالب این بود كه هر چه من میكروفن را پایین‌تر می‌آوردم، او هم خم می‌شد و پایین‌تر می‌آمد! این تعامل‌های ساده اما صمیمانه، بخشی از لذت این حرفه است. ما سعی می‌كنیم در فضایی راحت و خودمانی، حرف دل مردم را بشنویم و منعكس كنیم.
بخش دیگری از تجربه‌های او به سفرهای متعدد به شهرستان‌ها و مناطق مختلف كشور بازمی‌گردد. به‌ویژه در ایام اربعین، اسماعیلی همراه با مردم در مسیر پیاده‌روی حضور داشته و لحظه‌به‌لحظه زندگی، احساسات و ایمان آن‌ها را ثبت كرده است.
او می‌گوید: گزارشگری در این سفرها برایم معنای تازه‌ای پیدا كرد. در چنین موقعیت‌هایی، گزارشگر دیگر فقط یك ناظر نیست، بلكه بخشی از جمعیت و تجربه مشترك است.
این گزارشگر باسابقه باور دارد كه رسالت اصلی رسانه ملی، انعكاس صدای مردم است و گزارشگری قلب تپنده این مأموریت محسوب می‌شود.
او می‌افزاید: ما پیگیر مشكلات مردم هستیم، با مردم زندگی می‌كنیم و میان آن‌ها نفس می‌كشیم. اگر رسانه نتواند بازتاب‌دهنده دغدغه‌ها و شادی‌های مردم باشد، رسالت خود را به‌درستی انجام نداده است.
زندگی حرفه‌ای مهدی اسماعیلی نشان می‌دهد كه گزارشگری تنها هنر روایت یا مهارت رسانه‌ای نیست، بلكه نوعی تعهد اجتماعی است. او با تمام سختی‌های این مسیر، همچنان گزارشگری را اصلی‌ترین وظیفه خود می‌داند؛ وظیفه‌ای كه در كنار تلخی‌ها، پر از لحظات شیرین، انسانی و ماندگار است. برای او، صدای مردم بودن» نه یك شعار، بلكه حقیقتی است كه سال‌هاست با آن زندگی می‌كند.
