صدایی آرام، مطمئن و صمیمی كه سالهاست از رادیو تهران شنیده میشود، بخشی از خاطرات جمعی مردم پایتخت شده؛ فاطمه نصرآبادی از گویندگان باسابقه و محبوبی است كه بیش از سه دهه، با صداقت و عشق، همراه شنوندگان بوده است.
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی رادیو تهران، او هنوز با همان شور و فروتنی میگوید: «رادیو فقط رسانه نیست؛ بخشی از زندگی مردم است.»
آغاز مسیر از یك عشق ساده
در یكی از روزهای آرام پاییز، وارد ساختمان رادیو تهران میشویم. از پشت شیشههای اتاق پخش، صدای گرم و دلنشین فاطمه نصرآبادی شنیده میشود. وقتی برنامهاش تمام میشود، با لبخند بیرون میآید؛ لبخندی كه بهخوبی نشان میدهد هنوز عشق به كار در او زنده است. میگوید: من از سال 1375 وارد رادیو شدم. آزمونهای متعددی برگزار شد و بعد از حدود یك سال آموزش، بهطور رسمیگوینده شدم. آن روزها رادیو برایم دنیایی تازه بود. رادیو برای من فقط شغل نیست، نفس كشیدن است. وی از همان ابتدا آموخته بود كه گویندگی یعنی زیستن با مردم؛ در رادیو تصویر وجود ندارد. صدا همه چیز است؛ احساس، فكر، لبخند و حتی اشك. باید یاد بگیری با صدا زندگی كنی، نه فقط با آن كار كنی.
گویندگی؛ حرفه یا زیستن؟
نصرآبادی باور دارد كه گوینده رادیو باید صادق و آگاه باشد؛ سواد و اخلاق حرفهای از صدای زیبا مهمتر است. گوینده باید مردم را بفهمد و با آنها زندگی كند. اگر مردم احساس كنند صداقت داری، به شما اعتماد میكنند. غرور در رادیو جایی ندارد. او هنوز هم از اجرای زنده هیجان میگیرد؛ هر بار كه چراغ قرمز پخش روشن میشود، انگار اولین روز كاریام است. رادیو به من آموخت كه هر روز، یك شروع تازه است.
به اعتقادنصرآبادی، رادیو رسانهای آرام اما تأثیرگذار است؛ در بحرانها، در قطعی برق، یا حتی در تنهایی مردم، رادیو كنارشان است. این نزدیكی، قدرت رادیوست. وقتی از رادیو تهران درباره موضوعی اجتماعی صحبت میكنیم، مردم حس میكنند یكی از خودشان دارد میگوید.
لحظههایی كه هرگز فراموش نمیشوند
وقتی از خاطرات كاریاش میپرسیم، مكثی میكند. یكی از تلخترین روزهای كاریام زمانی بود كه باید خبر سقوط هواپیمای خبرنگاران را اعلام میكردم. بغض كرده بودم اما برنامه زنده بود و نمیشد مكث كرد. باید به مردم آرامش میدادم، در حالیكه دلم آشوب بود. اما رادیو همیشه فقط غم نیست. او خاطرات شیرین هم زیاد داشت كه برای ما بگوید. در یكی از برنامهها درباره بستن كمربند ایمنی صحبت كردیم. مدتی بعد رانندهای تماس گرفت و گفت اگر آن روز حرف شما را نشنیده بودم، شاید زنده نمیماندم. آن روز فهمیدم رسانه یعنی مسئولیت؛ یعنی تأثیر واقعی روی زندگی مردم.
رادیو، دانشگاه زندگی
نصرآبادی در طول سالها از استادان بزرگ رادیو یاد گرفته است. من شاگرد بزرگانی مثل آقای احمد آذر، خانم منوچهری و زندهیاد منوچهر نوذری بودهام. آنها به ما یاد دادند كه گوینده نباید فقط زیبا حرف بزند، بلكه باید درست و فهمیده حرف بزند. فروتنی مهمترین ویژگی گوینده است. وی گویندگان جوان را هم تحسین میكند، اما توصیهای مادرانه برایشان دارد. صدای زیبا كافی نیست. مطالعه كنید، تاریخ، ادبیات و جامعه را بشناسید. مردم از پشت میكروفن تشخیص میدهند كه با یك گوینده مطلع و صادق روبهرو هستند یا فقط با یك صدا.
رادیو، خانهای كه هنوز روشن است
او درباره آینده رادیو تهران با لبخند و اطمینان پاسخ میدهد، رادیو باید همان رسانه فكر و احساس بماند. شاید شكل پخش و تكنولوژی تغییر كند، اما اصل ارتباط انسانی نباید از بین برود. مردم هنوز به صدا پناه میبرند، چون صدا صادق است. او تأكید میكند كه رادیو تهران برایش خانهای همیشگی است. سی سال است در این خانه زندگی میكنم. اینجا برایم فقط محل كار نیست، خاطره است، تاریخ است، عشق است. و در پایان میگوید: شاید روزی من نباشم، اما صداها میمانند. اگر شنونده با شنیدن صدای تو احساس آرامش كند، یعنی رسالت رادیو را انجام دادهای. صدایی كه با عشق به گوش میرسد، هیچوقت خاموش نمیشود.
پایان؛ صدایی از جنس مردم
گفتوگو تمام میشود، اما صدای او همچنان در فضای رادیو میپیچد. چراغ قرمز پخش روشن است و همان صدا، با همان صمیمیت همیشگی، میگوید: «اینجا رادیو تهران است... سلام بر شنوندگان خوبمان.»
گفتنی است، علاقهمندان میتوانند رادیو تهران را روی موج اف.ام ردیف 94 مگاهرتز و موج ای.ام ردیف 1332 كیلوهرتز بشنوند و همراه فاطمه نصرآبادی در برنامههای «كافه سلامت»، «بازارتهران»، «از رادیوتهران بپرسید» و ... باشید.
