محمدباقر رضایی نویسنده و فعال رسانه ای كه نوشته های آهنگینی درباره مفاخر، مشاهیر و پیشكسوتان رادیو می نویسد، این بار به سراغ تهیه كننده بازنشسته ی رادیو، احمد بَرمَر، رفته است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران به نقل از هنرصدا، درباره موقعیت احمد برمر، همین بس بگوییم كه در سالهای گذشته، همیشه او را در كنار مهمانان، مجریان و كارشناسانی قرار می‌دادند كه یا شاعر بودند یا نویسنده و یا استاد در رشته‌های ادبی. مدیران رادیو می‌دانستند او از جمله تهیه‌كنندگانی است كه می‌تواند اهالی ادب را به برنامه‌های رادیویی جذب و رضایت شان را جلب كند.
او اكنون بازنشسته است، اما هنوز برخی از برنامه‌های خاص و به ویژه مناسبتی را به عهده اش می‌گذارند.
نوشته ی آهنگینِ محمدباقر رضایی درباره این پیشكسوت رادیو كه به صورت اختصاصی برای هنرصدا ارسال شده است، به شرح زیر است:
وَجیزه برای تهیه كننده بی سر و صدای رادیو ( در هفت پرده )
پرده اول:
آن الگوی فروتنی و محبت.
آن تجسمِ كاركردن‌های بی‌منّت.
آن سَروَر.
آن از همه‌ی خوبان، بهتر.
آن كه درسِ عاشقی را از ” بَر ” بود
و از خیلی‌ها در تهیه‌كنندگی ” سر ” بود.
نامش احمد بَرمَر بود
و تهیه‌كنندگان جوان را پدر بود.
هیچ كس از او ناراحتی و بدی ندید
و حرفِ آزاردهنده و غیرعادی نشِنید.
سر به زیر و حرفه ای و بی‌ادعا بود
و بی هیچ تظاهری اهلِ دین و دعا بود.
پرده دوم:
خدماتش در رادیو، بی سر و صدا بود
و چیزی كه شناختی از آن نداشت، ریا بود.
چنان پرهیزی از خودنمایی داشت،
كه گویی اصلاً چنین آدمی در رادیو وجود نداشت!
اوجِ مهربانی و اخلاص و ادب بود
و قلم برای توصیفِ فضایلش در عجب بود.
آنقدر محبت و متانت داشت،
كه می‌شد برای ابراز ارادت به او رغبت داشت.
بارانِ صحت از وجودش می‌بارید
و برق صداقت از نگاهش می‌تابید.
پرده سوم:
از توجه نكردن به امثال او باید نالید
و البته به نامِ نیك و مقامِ شامِخشان بالید.
او با بسیاری از بزرگان رادیو برنامه داشت،
ولی هیچ‌گاه برای مطرح كردنِ خودش برنامه نداشت.
عاقبت هم بی سر و صدا بازنشسته شد
و تجربه‌هایش را مجبور به بایگانی در حافظه شد.
این روزها اما جمعه‌ها به رادیو می‌آید و در می‌زند
و به برنامه ی قدیمی اش “در ساحت حضور” سر می‌زند.
پرده چهارم:
دستِ بسیار كسان را در رادیو گرفت،
ولی خودش را هیچ‌گاه برای دیگران نگرفت.
گوینده‌های فراوانی را بالا كشاند
و تهیه‌كننده‌های جوانی را در جایگاه والا نشاند.
خودش اما همیشه در كناره نشست
و جامِ وسوسه‌های جلوه كردن را شكست.
انگار به رادیو آمده بود گمنام بمانَد
و نام و خدماتش پنهان بمانَد.
پرده پنجم:
اما همكارانش در رادیو، یادش را همیشه عزیز می‌دارند.
حمیدرضا صحراگرد می‌گوید: آقای برمر رفیقِ مخلصِ باصفای بی‌ریای صادق و كم توقع در برنامه‌سازی!
وحید اسدی اقرار می‌كند: از احمد جانِ برمر آموختم كه بر آنچه با عقل و منطق خودم صحیح می‌دانم بایستم. سایه عزتش مدید باد.
شهرام گیل آبادی هم معتقد است: احمد برمر باگذشت، صبور و پركار، گاهی آرام، گاهی ملتهب. برنامه سازی كه قابل اطمینان است و راه می‌رود و می‌خندد.
تعدادی از همكاران هم نوشته اند:
علیرضا دباغ: برمر ساده‌ترین و بی‌شیله‌پیله‌ترین تهیه‌كننده ما بود.
حاج محمد قربانی: بَرمَر انسانِ خیلی خوبیه.
یعنی اسفناك خوبه. بیش از اندازه خوبه.
هم قابل اطمینانه، هم دوست داشتنی.
سعید یوسف نیا: آقای بَرمَر انسانی دوست‌داشتنی است و به همین علت فراموش كردن ِ او كار بسیار دشواری است. تصویری كه از او در ذهنم نقش بسته، تصویر زیبا و جذابی است. انسانی خونگرم، با محبت، فروتن و به شدت علاقه‌مند به كار در رادیو.
یوسف رحیمی: آقای بَرمَر تو كار وسواسش بالاست. سعی می‌كنه دل همه رو به دست بیاره. با كار شوخی نداره. خیلی هم اهلِ شستشوی دست و تمیزیه! با نسل جوان هم خوب و زود ارتباط برقرار می‌كنه. در ضمن، چای رو هر چقدر هم داغ باشه، باز با مایكروفر داغترش می‌كنه!
رضا خضرایی: احمد بَرمَر مَردِ خدا، رفیقی 27 ساله، همراه و همدل و همراز، مهربان و سرشار از محبت و بسیار صبور.
به دوستیش افتخار می‌كنم.
باقر معلم: بَرمَر، مرد روزهای روزه و شبهای نیایش و دعا. مرد ویژه برنامه‌های سحرِ رادیو. همیشه اش بخیر.
اكبر كتابدار: احمد بَرمَر كارمند نیست، عاشق است. كار نمی‌كند، عشق می‌ورزد. كافی است با او همكاری كنی تا معنای عشق را دریابی.
هادی ماهر: آقای بَرمَر در اولین برخوردش با آدمها صمیمیت و گفتار و كردارش آنقدر بی‌تكلف است كه انگار سالها ” بچه محل ” ات بوده و او را می‌شناختی. جدیت در كار و عیارِ صمیمیت در رفتارش آنقدر بالاست كه همیشه دوست داری ساعتها با او در استودیو كار كنی.
پرده ششم:
همكاران دیگر هم درباره اش اینطور گفته اند:
الهام شوقی: آقای بَرمَر، آدمی است همیشه محترم و همیشه همراه. روزی نبوده كه ایشون رو اخم كرده و بدخلق ببینم.
جمشید جم: احمد بَرمَر، رفیق سالهای دور.
آرام و متین و علاقه‌مند به كار.
یدالله ثقفی: حاج احمد برمر، مردی با عطر رزمندگان عرصه فرهنگِ قرآن و عترتِ رسول خدا (ص)
رضا قربانی دامغانی: آقای برمر كسی است كه شما می‌توانی همه زندگی، مال، حیثیت و آبرویت را با خیال راحت پیش او امانت بگذاری. مشاور خوبی هم هست و اینطور آدمها در این روزگار، كم پیدا می‌شود.
بهروز رضوی: احمد بَرمَر در كارش بسیار جدی است. برنامه برایش همیشه در اولویت است و هیچ چیز دیگر بر آن رجحان ندارد.
عوامل برنامه، همراهی با او را قدر می دانند.
فاطمه نصرآبادی: آقای برمر با سواد و دانش لازم، منظم و دقیق، و البته آرام و متین، همیشه مایه ی افتخار رسانه بوده. من بسیار از ایشان آموختم.
لیلا میرمحمدیِ آذر: آقای بَرمَر یك معلم دلسوز است كه به واقع روز معلم را باید با شوق به جنابشان تبریك گفت. من و شاگردان زیادی از او درس گرفته ایم و تا ابد، عنوان شاگردی اش را به دوش می كشیم.
هومن عرب شیرازی: چند سال به عنوان گزارشگر در خدمت استاد بَرمَر بودم. آنقدر سرِ برنامه انرژی خرج می‌كرد كه در انتها، حال و رمقی برایش باقی نمی‌ماند.
میثم كطاییان: آقای بَرمَر فردی است با متانت در رفتار، امانت‌دار در گفتار و خیرخواه و بدون حاشیه.
حماد خزایی: آقای بَرمَر بسیار كاربلد و متعهد است و همیشه مثل پدری مهربان در كنار بچه‌های تازه كار بوده.
نوشین رهگذر: جناب برمر تهیه كننده ی خوش ذوق و صبوری است كه همیشه در هر شرایطی پای شرفش، دینش و وظیفه ای كه به او واگذار شده، ایستاده. مرد باغیرتی كه ادب و احترام و تواضع، با نام او معنا گرفته!
علیرضا مبینی: آقای بَرمَر، مرد جدی، مومن و دوست داشتنی.
زهرا صفائیان: در مورد آقای بَرمَر نمی دونم چی بگم. بسیار مودّبه. وقتی هم از چیزی خوشش نمی اومد، سكوتِ معناداری می كرد!
محمدِ حسینیِ باغسنگانی: آقای برمر همدل و روشن. آدمِ دوست داشتنیِ رادیو. كسی كه همیشه به فكر مناسبت هاست. جستجوگرِ روزها و ایام و خوشبوكننده ی ساعتها و نغمه‌ها. همكاری خوش‌فكر از ساختمانِ ارگِ رادیو تا روزگار اكنون.
پریچهر بهروان: من هیچ وقت با آقای بَرمَر كار نكردم و ارتباطم همیشه در حد سلام و علیك در راهروهای رادیو بوده. خدا حفظشون كنه!
آوید بزرگی: جناب بَرمَر از نسل خاكی‌های بی‌نقابند. همان‌گونه كه می‌نمایند، همانند.
تواضع و فروتنی‌شان در تمام سالیانی كه سعادت آشنایی با ایشان را داشتم ستودنی و آموختنی بوده و هست.
مجتبی حیدری: استاد بَرمَر، مردی با سعه صدرِ بسیار، كه كاستی‌های منِ كم تجربه را همواره در خلوت و نه در حضور دیگران، و احیاناً اگر نقطه قوتی بود، به نحوی بیان كرد كه باعث افزایش انگیزه شد.
حجت الاسلام كاوه: آقای بَرمَر از تهیه كنندگان ارشد رادیو، بسیار متعهد و ارزشی و مومن و دارای سواد رسانه ایِ بالا و مایه مباهات رادیویی‌هاست.
سعید خلیل نژاد: طی 22 سال گذشته كه در محضر استاد برمر فعالیت كرده ام ایشان را انسانی دلسوز برای عواملش، بسیار منظم و حساس در كار و خیلی پیگیر برای تهیه برنامه دیده ام.
پرده هفتم:
خدا نگهدارش باشد كه رفیق بود،
شفیق بود،
دقیق بود،
عمیق بود
و ملقب به” استادِ تحقیق” بود.
آمین یا رب العالمین
محمدباقر رضایی نویسنده و فعال رسانه
اردیبهشت 1402
