به گزارش پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران، مسعود میرطاهری، بازیگر تئاتر، مهمان تلفنی برنامه پشت صحنه رادیو تهران در گفتگو با آوید بزرگی درباره مهم‌ترین مطالباتش از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت جدید بیان كرد: به نظر من آنچه مهم است، ایجاد كردن است نه نابود و خراب كردن. اصولا مدیران و برنامه‌ریزان می‌آیند و می‌روند و این جامعه هنری است كه می ماند. یعنی آن طور كه من پی‌گیر هستم، می‌بینم كه هیچ برنامه‌ای برای ما كه اجراكننده جامعه هنرهستیم؛ وجود ندارد. آنها در بازه زمانی حضور دارند و آمار و ارقامی برای خودشان ایجاد می‌كنند و تمام می‌شود. اصولاً باید به صنوف فكر كنند كه این اتفاق نمی‌افتد. نمایشنامه نویس، كارگردان، بازیگران و عوامل اجرایی كه هر یك صنوف مختلفی هستند.

میرطاهری درباره علت نادیده‌گرفتن تئاتری‌ها گفت: آنها از نزدیك با قضیه آشنا نیستند. به نظر من اكثر مسئولان و مدیران با مسئله به شكل نزدیك دست و پنجه نرم نمی‌كنند. برنامه می‌دهند، اما مشكل‌گشا نیست و برهم زننده است. یعنی با روح روان جامعه هنری و فرهنگی كه به سختی ارتزاق میكند، بازی می‌كند. این خیلی دردناك است كه یك دلال درآمد بیشتری از هنرمند دارای دغدغه فرهنگ دارد. حتی كمیسیون‌های فرهنگی مجلس از نزدیك با جامعه هنری آشنا نیستند. فقط به یك بحث و گفتگوی دو طرفه می ‌رسد و آن هم با عزیزانی كه در صنوف مختلف سرتیتر قضیه هستند و بعد هم می بینیم كه به نتیجه نمی رسیم. یعنی آن برنامه‌هایی كه می‌خواهند داشته باشند، برای معیشت و سرو سامان دادن به این جامعه درازمدت و مناسب نیست. خیلی كوتاه مدت است و جواب نمی‌دهد. بنابراین همیشه هنرمند با خود می گوید كه آیا كار من به عنوان یك شغل شناخته شده و حرفه ما را به عنوان یك شغل می‌دانند یا هنوز بین زمین و آسمان قرار گرفته ایم؟

میرطاهری درباره اینكه تئاتریها در این زمینه چه كردند اظهار كرد؟ من معلم هم هستم، سوال شما این مفهوم را می‌دهد كه ما به دانش‌آموزان بگوییم كه شما تا به حال آمده‌اید كه مدرسه‌ای بسازید كه خودتان در آن بنشینید و درس بخوانید؟ در همین زمان كرونایی خانه تئاتر یك تحصن برگزار كرد و خیلی محترمانه حرف‌هایشان را زدند. اما چه اتفاقی افتاد؟ هیچ اتفاقی نیفتاد. اصلاً مطالبات جامعه هنری و فرهنگی تازه و نو نیست. سالیان سال است كه گفته و شنیده می‌شود، آنها وعده می‌دهند و هیچ اتفاقی نمی‌افتد‌. مثل دولت رئیس‌جمهور قبل كه به بهترین شكل از هنرمندان بهره برد ولی هیچ كاری برای این جامعه هنری و فرهنگی انجام نداد. هیچ كاری نكرد و به نظرم یك نوع سوء استفاده بود.

وی افزود: ما نباید زیرساخت‌ها را ایجاد كنیم. به عنوان مثال من نمی‌توانم سالن تئاتر بسازم. باید به من بودجه تا فرهنگ ایجاد كنیم. قدرت مالی و سرمایه‌ای دست تئاتری‌ها و هنرمندان نیست.به همین دلیل شرایط درستی ایجاد نمی‌شود.

وی درباره مهمترین مطالبات جامعه هنری از وزیر ارشاد گفت: مهم‌ترین آن‌ها داشتن مایحتاج، شرایط زندگی مساعد مالی و حتی یك سرپناه است. بعضی از هنرمندان ، حتی خود مات برای پرداخت اجاره خانه به ماه بعد فكر می‌كنیم. الان به دلیل وجود كرونا شرایط بدتر و سخت‌تر هم شده است. ما نمی‌خواهیم بگوییم كه چیزهای عجیب و غریبی می‌خواهیم اما شما هنرمندان ما را با هنرمندان دنیا مقایسه كنید. هنرمندان دنیا بهترین شرایط را از لحاظ دستمزد، زندگی و شرایط كاری دارند. حتی معلمی در دنیا جایگاه بالایی دارد، اما معلمی در جامعه ما چگونه است. شما هر هنرمندی را در دنیا مثال بزنید از لحاظ معیشتی، زندگی و هر چیزی كه ابتدایی است، برایشان مهیا است اما ما چه؟ این را نمی‌بینند.

وی افزود: مسائل فقط مطرح می‌شوند و به سمت اجرایی شدن نمی‌روند و به قول معروف گوش شنوایی نیست. اگر هست، عمل باید كنند. این عمل كم است. واقعا هنرمندی كه فقط تئاتر كار می‌كند در این شرایط باید چه كند؟ آیا نباید یك صندوق مانند بازنشستگان خیلی از سازمان‌های دیگر برای تئاتری ها باشد. راهكارهایی كه این بحث معیشت حل شود و بعد من و شما بتوانیم به راحتی بدون دغدغه كار فرهنگی و هنری كنیم. ما گدای دولت نیستیم. چه آن‌ها و چه نمایندگان مجلس موظف هستند. نمایندگان در واقع نمایندگان ما در مجلس هستند و از طرف ما انتخاب شدند اما گاهی اوقات برخلاف ما عمل می‌كنند و دولتی‌ها هم درقبال جامعه هنری وظیفه دارند.

وی ادامه داد: اگر یك-دو ماه كار تمام بحث‌های فرهنگی و هنری تعطیل شود، به نظر من جامعه می میرد و از بین می‌رود. اگر رادیو، تلویزیون، سینما و سالن‌ها را حذف كنند و هیچ هنرمندی كار هنری انجام ندهد، جامعه می‌میرد، از بین می‌رود و چیزی وجود ندارد. جامعه با همین مدیا‌ها حركت می كند. همه سیاستمداران از همین مدیاها و از ما هنرمندان استفاده می‌كنند ولی وقتی به عمل می رسد هیچ كاری برای ما انجام نمی دهند. فقط آمار و ارقام است كه می‌خواهند بگویند ما از همه بهتر بودیم. ما مدیری نمی‌خواهیم كه از همه بهتر باشد، ما می‌خواهیم مدیران كار انجام دهند. وظیفه‌ای كه دارند را به بهترین شكل انجام دهند، شرایطی ایجاد كنند كه هنرمند درگیر پرداخت بیمارستان، مریضی، دردسرها، زندگی، اجاره خانه اش نباشد.

میرطاهری درباره بیمه كسی كه الان فقط تئاتر كار می‌كند گفت: بیمه تئاتری ها تامین اجتماعی است اما گویا گاهی اوقات این بیمه هم نیم‌بند می‌شود. البته من از بیمه فرهنگیان استفاده می كنم. شما می‌بینید كه یك بیمه خیلی ساده برای هنرمندان چه مسائلی دارد. خیلی از بچه‌های تئاتر در صنوفی نیستند كه بخواهند كارت عضویت داشته باشند.

وی افزود: من واقعا از آقای وزیر می‌خواهم افرادی را در مسند قرار دهد كه از نزدیك بیایند، ببینند، سوال كنند و مشاهده كنند. ما همیشه به امید زنده هستیم و اگر امید را حذف كنیم دیگر چیزی وجود ندارد.

محمد رضا ایمانیان كارشناس برنامه پشت صحنه عنوان كرد: اهالی تئاتر هم یك مقدار نسبت به مطالبه دغدغه‌هایشان تشتت آرا و نظرات متناقض دارند كه بعضا نمی تواند روی یك یا چند مطالبه اساسی و زیربنایی تمركز كنند و آنها را درخواست و پیگیری كنند. به محض اینكه یك صحبت از مطالبه می‌شود و مسیر جلو می‌رود، در نهایت به اینجا می‌رسیم كه همه دغدغه این را دارند كه چرا به نمایش من كمتر كمك هزینه داده شد و به آن نمایش كمك هزینه بیشتری داده شد. فكر نمی‌كنید كه آیا یك مقدار اهالی تئاتر هم در این زمینه تقصیر به گردن دارند؟

میر طاهری در پاسخ بیان كرد: تا زمانی كه یك صنفی به رسمیت شناخته نشود، مطالباتش معنی پیدا نمی كند. اشكال از این است كه ما به سمت چیزی نمی رویم اما یك جای كار هم گیر دارد. ما نمی‌دانیم پیش چه كسی باید برویم. ما نمی‌ دانیم با چه كسی باید حرف بزنیم. یعنی شما الان به من بگو كه جامعه هنری و خانه تئاتر كه به هر حال آدم های شناخته شده‌ای بالای هرم خانه تئاتر هستند، حتی آنها هم كه میروند جواب نمی‌گیرند. به دلیل این كه اولویتشان گویا اصلاً فرهنگ و هنر یا جامعه هنر نیست. من قبول دارم كه ما كم كار هستیم. اما واقعا درد ما این است كه پیش چه كسی باید برویم. ما اگر نان بخواهیم بخریم، به نانوایی می‌رویم. ما الان نمی‌دانیم اگر می‌خواهیم حرفمان را به آقای وزیر بزنیم باید مستقیم به آقای وزیر بگوییم یا باید پیش نمایندگان و معاونان او برویم ؟ اگر این حرف‌ها را بزنیم، آیا كسی قبول می‌كند كه جوابی بدهد و اگر جواب بدهد؛ قابلیت اجرایی دارد؟ بحث این است وگرنه بارها و بارها در این سالها چقدر بیانیه، چقدر حرف و صحبت شده و چقدر خانه تئاتر و خانه‌سینما رفتند اما اتفاقی نیفتاده است. من فكر می‌كنم كه گویی اولویتشان ما نیستیم. به ما بهایی نمی‌دهند، چون ما به هر حال با این مسائل كج دار و مریز ساخته‌ایم. این‌ها راضی هستند. ما راضی نیستیم اما قدرتی نداریم كه ابراز وجود كنیم. ما نمی‌توانیم حرفمان را بزنیم و نمی‌دانیم به چه كسی بگوییم. این تشتت آرا به خاطر این است كه نمی دانیم كجای داستان هستیم، اصلا نمی‌دانیم كه ما را به رسمیت می شناسند یا نه؟

مخاطبان در سرتاسر دنیا از طریق وب سایتWWW.RADIOTEHRAN.IR ضمن استفاده از پخش زنده شبكه، در جریان آخرین خبرهای رادیو تهران قرار بگیرید.
ما را در اینستاگرام و دیگر شبكه‌های اجتماعی با شناسه tehraan360@ پیدا و همراهی كنید.
همچنین علاقه‌مندان می توانند برنامه های رادیو تهران را از اپلیكیشن ایران صدا دریافت كنند.

*هرگونه بهره برداری و استفاده از محتوای پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران تنها با ذكر منبع مجاز است.