به گزارش پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران، امین زندگانی، بازیگر و مجری كشورمان در گفتگو با برنامه پشت صحنه 23 فروردین درباره تجربه اجرای تلویزیونی‌اش بیان كرد: سال‌ها پیش، اوایل دهه 80 برنامه "كاغذ كاهی" را اجرا می‌كردم. برنامه ای زنده بود كه 4 ساعت به نقد سریال های ایرانی می‌پرداخت و ساعت 12 نیمه شب پنج شنبه شروع می‌شد و تا ساعت حدودا 5 صبح جمعه ادامه داشت. یكی- دو برنامه هم درشبكه جام جم داشتم. برنامه های تك برگ و آفتابگردان را اجرا كردم و بعد بیشتربه دلیل درگیرشدن با كارهای تاریخی و دور بودن لوكیشن از تهران دیگر نتوانستم كار اجرا را بپذیرم. این چند ساله هر از گاهی چند مسابقه پیشنهاد شد كه خیلی باب طبع من و با روحیه من سازگار نبود . اما احساس كردم كه شاید بتوانم ازعهده برنامه قرنطینه و 14 اینچ كه جزو برنامه های گفتگو محور هستند؛ بربیایم. در حقیقت هر از گاهی از بازیگری به سمت اجرا رفتم و باز به سمت بازیگری برگشتم.

وی افزود: 4 قسمت مجری مهمان برنامه "هزار داستان" بودم. شاید بیشتر تداخل كاری باعث می‌شد كه نتوانم به كار برسم. حدود 5 سالی درگیر كارهای تاریخی و جنگی شدم. زمان طولانی كه به دلیل بعد مسافت نمی توانستم مجری باشم و بعد هم مجری مسابقه باید جذابیت هایی داشته باشد و من خودم را دارای آن جذابیت‌ها ندانستم. در این چند سال مسابقه‌ها و برنامه تحویل سال به من پیشنهاد شد. من فكر می‌كنم یك مجری اگر بخواهد موضوعش بداهه باشد، باید خیلی حرفه‌ای كار كند. من آن‌قدر حرفه‌ای نیستم. شاید اگر گفتگویی وجود داشته باشد، بتوانم ورود كنم.

زندگانی گفت: اجرا، تشابهاتی با كار بازیگری دارد. یك مجری باید شخصیتی نمایشی داشته باشد نه اینكه بخواهد نقش فردی را بازی كند. این موضوع به جذابیت‌های بصری، صوتی و دایره لغات مجری كه خیلی مهم است؛ برمی گردد. تسلط بر موضوع نتیجه دانش مجری است و با دانشی كه بازیگر دارد فرق می كند. فكر می‌كنم بازیگر باید تجربه برداشتی از اتفاقات را داشته باشد اما مجری باید از شناخت كامل‌تری نسبت به موضوعات اجتماعی، به فراخور سبكی كه كار می كند، برخوردار باشد.

وی درباره تاثیر حضور بازیگران به عنوان اجرا در موفقیت یك برنامه عنوان كرد: شاید در تبلیغات برنامه ها موثر باشد، حواشی حضور بازیگر به عنوان مجری می تواند تاثیر گذار باشد. اما الزاماً در موفقیت یك برنامه، نقش به‌سزایی ندارد. شاید با حاشیه هایش كه به دلیل اینكه به كار اجرا ورود كرده است، بتواند یك مقدار آمار مخاطبان امروزی را بالا ببرد. در حال حاضر شرایط اجرا با شرایط دو دهه قبل، خیلی فرق دارد. فضای مجازی و حواشی می‌تواند كمك كند تا كیفیت كار خیلی مد نظر قرار نگیرد و بیشتر جنبه خبری آن مدنظر باشد. البته تجربه هم نشان داده كه خیلی از مسابقات و برنامه‌هایی كه مجری آن بازیگر بوده و چهره‌ای معروف بوده نتوانسته موفق عمل كند.

زندگانی درباره اجراهای جسورانه اظهار كرد: این به چند دهه قبل و ظهور چند مجری كه با تسلطشان بر روی بیان واژگان كلیشه شكنی كردند؛ برمی‌گردد. در حقیقت آنها عبور از خط احترام رسانه‌ای را سبك كار خود قرار دادند كه متاسفانه بازخورد منفی‌اش به سمت مجریان جوانی رفت كه از آنها الگوبرداری كردند و دیگر فرق بین احترام و صمیمیت از بین رفت. در حقیقت هرچقدر هم كه وارد دنیای مدرن امروزی شویم، برای ما ایرانی‌ها مهمترین سنت، احترام به میهمان است.

وی افزود: اگرچه هدف مجری در این برنامه ها نیز بی احترامی نیست اما در این شرایط احترام به میهمان در برنامه زیر سوال می رود و متاسفانه به رك بودن به عنوان یك ویژگی نگاه می‌شود. ما می‌توانیم محترمانه رك باشیم و با نهایت ادب و احترام رسانه‌ای با میهمانان تعامل داشته باشیم. كلیشه‌شكنی ها باعث شد كه خطوط احترام در تلویزیون جابجا شود. به تبع آن یكسری مجریانی كه تازه كار و مبتدی بودند و نبض اجرا را نمی‌شناختند به برنامه ها ورود كردند. اتفاقی افتاد این بود كه تماشاگر احساس كرد بی احترامی به مهمان، بی احترامی به تماشاگر است و برنامه ها جذابیت خودشان را از دست دادند. استفاده از كلمات روزمره، شوخی های فضای مجازی و فیلم‌های در این فضا باعث شد كه تماشاگر احساس كند كه تلویزیون احترامی كه قبلاً به تماشاگر و مخاطب می گذاشت را نمی گذارد. در صورتی كه مقصر رسانه نبود، مقصر نوعی فرهنگ بود كه برای متولدین یك دهه آنقدر جا نیفتاده بود و با یك كلیشه‌شكنی‌ها، الگوبرداری‌های غلط و یك بخش‌هایی هم فشار تهیه كننده برای اینكه مثلا برنامه از نظر خودش چالش ساز شود كه در حقیقت یك مسیر غلط بود. ما برای كلمات باید در رسانه به ترجمه ای مشترك برسیم كه متاسفانه این اتفاق نیفتاد و هركس ترجمه خودش از كلمات را دارد.

زندگانی درباره اعتراض برخی از مجریان و گویندگان رادیو و تلویزیون به حضور بازیگران در این حوزه اظهار كرد: كاملا حق دارند. كما اینكه مثلاً زمانی كه پژمان جمشیدی به عنوان یك فوتبالیست وارد عرصه بازیگری شد، چقدر به او حمله شد؟. در صورتی كه پژمان بیش از یك بازی دانشجوی رشته بازیگری در حد لیسانس یا فوق لیسانس كار تئاتر كرد، كار نمایشنامه‌خوانی كرد، كلاس و دوره بیان گذراند و الان در ژانری كه كار می‌كند، كارش ارزش دیدن دارد. این كه ورود كنید به عرصه های همدیگر، اشكالی ندارد. اما آنچه موجب میشود كه فقط بازیگری به واسطه شهرت خود مجری شود، به نظرم همه مجریانی كه زحمت كشیدند می‌توانند و حق دارند معترض باشند‌.

وی درباره اینكه كار اجرای كدام یك از بازیگران را می پسندد بیان كرد: اجازه دهید كه پاسخ این سوال را ندهم. چون من خیلی از برنامه ها را متاسفانه نمیرسم كه ببینم. یعنی اگر بگویم، می‌گویند رفیق بازی كرده یا دروغ گفته كه جواب سوال شما را بگویم كه دارم صادقانه می گویم.

وی در پایان این گفتگو به اجرای آقای میرفخرایی اشاره كرد و گفت: فكر می‌كنم رسانه و اجرا یعنی ایشان. یعنی كسی كه واقعا ادب رسانه‌ای را در عین متانت، تسلط بر موضوع و صمیمیت می شناخت، ریتم و برنامه را می شناخت و می دانست كه چقدر از برنامه سهم مجری است. متاسفانه در 90 درصد برنامه‌های تلویزیونی، درصد بالایی از برنامه متعلق به مجری است و برای مهمان و كارشناس بخش اندكی از سهم را قائل است. در واقع مجری حلقه اتصال موضوعات و آیتم های مختلف برنامه است. فكر می‌كنم اگر یك مجری موفق باشد، كمترین سهم از برنامه را به خودش اختصاص می دهد.

مخاطبان در سرتاسر دنیا از طریق وب سایتWWW.RADIOTEHRAN.IR ضمن استفاده از پخش زنده شبكه، در جریان آخرین خبرهای رادیو تهران قرار بگیرید.
ما را در اینستاگرام و دیگر شبكه های اجتماعی با شناسه Tehraan360@ پیدا و همراهی كنید.
همچنین علاقه مندان می توانند برنامه های رادیو تهران را از اپلیكیشن ایران صدا دریافت كنند.

*هرگونه بهره برداری و استفاده از محتوای پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران تنها با ذكر منبع مجاز است.