به گزارش پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران، بهروز افخمی، كارگردان مطرح كشورمان در گفتگو با برنامه پشت صحنه درباره ساخت سریال هایی مثل میرزا كوچك خان جنگلی، همسران و خانه سبز كه در دوره خود بسیار تاثیرگذار بودند و تفاوت بهره وری آنها با سریال هایی كه در حال حاضر ساخته می شوند، هزینه ساخت زیادی برای تولید دارند و از تاثیرگذاری بالایی هم برخوردار نیستند گفت: دلایل مختلفی وجود داشته باشد كه بعضی‌هایش علاج ناپذیر است. بازدهی نزولی و در هر پدیده ای از جمله سینما، ادبیات و... وجود دارد. همینطور به تدریج و در طول زمان و با دور شدن از زمان اختراع و به وجود آمدن آن، تخلیه می شود و بیشتر امكانات بالقوه خودش را بالفعل می‌كند. در نتیجه یك زمانی می رسد كه سینما می‌میرد. بدین معنا كه احساس می‌كنید دیگر دوست ندارید فیلمی را ببینید، فیلم‌ها هم دلتان را می‌زند و احتمالا فكر می كنید این فیلم یا بهترش را قبلاً دیده‌اید. این وضعیتی است كه الان در سینمای آمریكا هم وجود دارد. یعنی به نظر می آید فقط بچه ها هستند كه برایشان فیلم های امروزی جالب است. آن هم قبل از اینكه به 18 سالگی برسند، تقریباً همه فیلم های امروزی و قدیمی تر را دیده اند. حتی در ژانری، داستان و پرداخت تازه‌ای باقی نمانده است و این اجتناب‌ناپذیر است. من به عنوان فیلمساز وقتی داشتم كار اولم را انجام می دادم، همه چیز برایم كشف تازه و دنیای تازه ای بود. ضمن اینكه شما وقتی اولین بار عاشق می شوید و به اصطلاح تجربه عاشق شدن برایتان اتفاق می‌افتد با دفعه دهم قطعاً فرق می كند! اگر اهل عاشق شدن باشید، دیگر دفعه دهم همان نظر را ندارید و مقداری بی مزه شده است. مثلاً بچه دار شدن هم همین است!

وی افزود: ما در یك جامعه هنری زندگی می‌كنیم كه پیر شده است. به معنی این كه بازیگر 40-50 ساله نقش جوانان را بازی می‌كند و كارگردانان پیری كه خیلی هم حوصله ندارند فیلم بسازند، حتما حوصله كوه و بیابان گردی را بر خلاف من ندارند و ترجیح می‌دهند زیر یك سقف باشند و روی مبل راحتی نشسته باشند و داستان ها به وسیله نویسندگانی نوشته می‌شود كه تقریبا همه ایده هایشان پرداخت شده است. مثل همه نظام هایی كه پیر شدند، یك انقلاب باید اتفاق بیفتد تا یك تحول جدید بیفتد.

افخمی خاطرنشان كرد: به نظر می‌آید كه پیرمردهای سینمای ایران در مقابل جوانانی كه ممكن است با ایده های تازه بیایند ولی به دلیل سیاست زدگی باز به آن راهی پیدا نمی كنند؛ مقاومت می كنند. این بازار كاملاً سیاست زده است و بر اساس كنترل سرمایه‌های درشتی كار می كند كه گاهی اوقات پول خرد لفت و لیس‌های بزرگ است. كارهایی می‌كنند كه ارزش زیادی ندارد، چیزی نیست كه تماشاچی بخواهد ببیند ولی پولش فراهم می شود.

افخمی درباره حاشیه های اخیر سرمایه و ساخت پروژه‌های سینمایی و نمایش خانگی بیان كرد: زمانی كه من شروع به كار كردم، در 22-23 سالگی می‌توانستم فیلم سینمایی بسازم. اما اینكه خود من نمیخواستم حرف دیگری است. حتی قبل از انقلاب فیلم هشت میلیمتری ساخته بودم كه در جشنواره‌های مختلف آن موقع جلب توجه كرد و می توانستم فیلم سینمایی‌م را بسازم‌. علیرضا داوودنژاد در 20 سالگی فیلم اولش را ساخت. ولی در حال حاضر فیلمساز جوان ما محمدحسین مهدویان است و سن بقیه بالای 30 سال است. اینها فیلمسازان جوان به حساب نمی آیند. منظور من از جوان یك چیزی مثل موج نوی فرانسه است. یك چیزی مثل این كه كسانی بیایند كه با این بازار جدید و این فیلمسازی كه در موبایل و اینترنت عرضه می شود، آشنا باشند و بخواهند تحولی در ساخت و پرداخت فیلم‌ها ایجاد كنند. منتها این‌ها در واقع دسترسی به بازار ندارند. حتی در یك كشور كوچك و بازار كوچك مثل سینمای ایران، بازار تحت كنترل پیرمردهای سرمایه دار و سرمایه‌گذاری است كه با اصحاب سیاست هم در ارتباط هستند‌. مثل همین فیلمسازهای میانسال یا نیمه جوانی استخدام می كنند و دستمزد می‌دهند، بازیگران میانسالی كه دارند نقش جوانان را بازی می‌كنند را استخدام می‌كنند و آنقدر دستمزد می دهند كه فرد دیگری نتواند با آنها كار كند. همان كلك‌هایی كه همیشه در هالیوود هم زده می‌شد و فیلمسازان مستقل متوجه می‌شوند كه اصلا نمی‌توانند وارد بازار شوند. البته این وضع موقتی است. بالاخره این كوشش از سمت نسل پیر، منجر به انقلاب می شود.

این كارگردان درباره خودش گفت: فكر می‌كنم كه من جز آن دسته از كسانی می‌دانند كه هنوز حوصله دارم و نمی خواهم جزو آن دسته از كسانی باشم كه با دوز و كلك جلوی جوانان را بگیرند‌ سعی می‌كنم كار خودم را تا زمانی كه توان جسمی دارم، درست و طوری انجام دهم كه مجبور و متهم نشوم كه جلوی كسی را بگیرم و فكر نكنم كسی بتواند درباره من این را بگوید. این را در نظر داشته باشید كه فیلمسازی كار بدنی هم هست. یعنی وقتی فیلمسازی از نظر جسمی ضعیف می شود، به نظرم بهتر است بازنشسته شود و بهتر است به دنبال كتاب نوشتن و كاری كه توان بدنی كمتری نیاز دارد.

وی درباره اجرای چهره‌ها در برنامه‌های تلویزیونی گفت: فكر می‌كنم در همه جای دنیا این مسئله آزمایش می شود و بر اساس آزمایش و خطا معلوم می‌شود كه كدام بازیگر توانایی اجرا هم دارد، یعنی توانایی عكس العمل فی‌البداهه و سریع نسبت به حرف‌هایی كه زده می‌شود، دارد و كدام بازیگر ندارد. كدام بازیگر معلومات عمومی وسیع ندارد و ممكن است ورودی در مسائل مختلف نداشته باشد كه نمی تواند مجری باشد و كدام بازیگر معلومات دارد و غیر از بازیگری می‌تواند مجری‌گری كند.

افخمی درباره اجرای خودش در برخی برنامه ها و بازیگران كشور كه در حوزه اجرا ورود كردند، بیان كرد: در همه جای دنیا این آزمون و خطا وجود دارد و پس از مدتی مشخص می شود كدام بازیگر توانایی اجرا دارد و به واسطه معلومات خود واكنشی بداهه داشته باشد. من نمی توانم در این مورد نظر دهم. حداقل در یك- دو سال گذشته گرفتار سریال رعدوبرق بودم. حتی سریال های تلویزیونی و آنهایی كه در شبكه نمایش خانگی پخش می شد را نمی‌دیدم. گذشته از اینكه وقت نمی كردم ببینم، البته در مورد سریال ها بگویم كه بعضی هایشان را فقط 10 دقیقه و یك ربع می‌دیدم كه بعضا غیر قابل تحمل بودند.

وی در واكنش به خبری شدن ماسك نزدن وی و تیمش گفت: این قضیه قبلا تبدیل به جنجال شد. برخی خبرگزاری های وابسته به دولت طوری رفتار می‌كردند كه ما موظف به ماسك زدن هستیم و باید در صورت عدم استفاده از آن مجازات شویم و به زور وادار به ماسك زدن شویم. این حرف بر خلاف حقوق اولیه و قانون اساسی بوده و برای این تیترهایی كه تحمیل كرده اند باید محاكمه شوند.

افخمی با شوخی گفت: در شوخی به بچه های تیم گفتم تیزری باید برای سریال رعد و برق بسازیم كه در اول آن من باید ظاهر شوم و بگویم من نه تنها ماسك نمی زم بلكه به بچه های گروهم هم اجازه نمی دهم ماسك بزنند و هر كدام ماسك بزنند فورا اخراج می شوند. علاوه بر این باید غذایی كه من می گویم را بخورند یك شب در میان هم باید دل و جگر به همراه دنبه بخورند. پس از آن فیلمبردار ما حسن اسدی در بازی می گفت: این(افخمی) نه تنها ماسك را از ما گرفت.ما را وادار می كند باید یك شب در میان دنبه بخوریم.من سه ماه است كه روغن پس می دهم...

وی در پایان این گفتگو در واكنش به اظهارات ایمانیان كارشناس برنامه مبنی بر استفاده از ماسك به عنوان حقی بر گردن شهروندان در جهت حفظ سلامت جامعه اظهار داشت: اظهارات شما هیچ مبنایی ندارد. من در این رابطه 4 نامه نوشته ام. ماسك كمترین تاثیری در جلوگیری از شیوع كرونا نداشته است. آمار در ایران به 1 در هزار نزدیك شده است. ایران هیچ كمتر از جاهای دیگری كه پروتكل ها را رعایت نكرده اند تلفات نداده است. كافیست ریاضیات بلد باشید و به سایت های آماری مراجعه كنید. در هیچ كجای دنیا تلفات این بیماری به 2 در هزار جمعیت نرسیده است. این تلفات بیماری به معنی تحمیل نیست . كسانی كه كرونا گرفتند و مصونیت دارند وادار به ماسك زدن می شوند با این دروغ كه امكان دارد دوباره مبتلا شوند. در صورتیكه معلوم شده چنین چیزی امكان ندارد و هیچ وقت اتفاق نیفتاده است.


مخاطبان در سرتاسر دنیا از طریق وب سایتWWW.RADIOTEHRAN.IR ضمن استفاده از پخش زنده شبكه، در جریان آخرین خبرهای رادیو تهران قرار بگیرید.
ما را در اینستاگرام و دیگر شبكه های اجتماعی با شناسه Tehraan360@ پیدا و همراهی كنید.
همچنین علاقه مندان می توانند برنامه های رادیو تهران را از اپلیكیشن ایران صدا دریافت كنند.

*هرگونه بهره برداری و استفاده از محتوای پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران تنها با ذكر منبع مجاز است.