به گزارش پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران، رضا مقصودی، كارگردان و فیلمنامه‌نویس در گفتگوی تلفنی با برنامه پشت صحنه رادیو تهران درباره فعالیت این روزهایش بیان كرد: این روزها به تبع وضعیت موجود سینما، روی آن طرح‌ها و ایده‌هایی كه داشتم، كار بیشتری كردم تا به تولید نزدیك‌تر شود. الان برای خودم فیلمنامه كار می‌كنم، یك سریالی را طراحی می‌كنم و امیدوارم كه شرایطی فراهم شود كه بتوان آن را ساخت.

وی درباره اینكه چرا بیشتر كمدی كار می‌كند، گفت: یك بخش از كمدی كار كردن به خاطر روحیه خودم است و یك بخش هم اینكه در سرازیری كار كمدی نویسی افتادم. در فضای هنری این طور است كه وقتی شما با یك نوع ژانر خاص شناخته می‌شوید، زمانی كه به شما مراجعه می كنند از شما همان ژانر را می‌خواهند، حتی اگر جدی هم كار كنید. در عین حال من كار جدی هم ساخته ام .

مقصودی درباره سیر سناریونویسی كمدی و طنز در سینما و تلویزیون عنوان كرد: سینمای ما شخصیتی كلی دارد و فیلمنامه‌نویسی هم جزئی از آن است. ما كارگردانی، بازیگری، فیلمبرداری و بخش‌های مختلف دیگری داریم كه این كلیت را تشكیل می‌دهد و فیلمنامه‌نویسی یك بخش از آن است. هرچقدر آنها پیشرفت كردند، در بخش فیلمنامه هم اتفاقات خوبی افتاده است. فیلمنامه‌نویسان جوانی وارد شدند و دارد اتفاقات خوبی می افتد.

وی افزود: فكر می‌كنم اگر بخواهیم به سال‌های دور مراجعه كنیم مثلاً 30، 40 یا 50 سال پیش، اصلاً این شكل از فیلمنامه، شخصیت و هویتی كه الان از فیلمنامه نویسی در سینما است، آن سالها نبود. چیزی به این شكل وجود نداشت، مثلاً چند صفحه در دستشان بود، سر صحنه می‌رفتند. فیلمنامه عنصر اساسی و حیاتی برای تولید یك فیلم است. اصلاً نمی‌شود بدون آن، سر صحنه رفت. آن سال‌ها شاید می‌شد رفت اما الان غیر ممكن است. سینما حرفه‌ای‌تر و باشخصیت‌تر شده و شخصیت احتیاج دارد كه خیلی اساسی و حساب‌شده پیش برود. فیلمنامه مانند نقشه ساختمان است.

مقصودی، در بخش دیگری از این گفتگوی رادیویی اظهار كرد: برای من و همكارانم این اتفاق افتاده كه فیلمنامه‌ای را نوشته‌ایم و خیلی اساسی و دقیق همه كارش را انجام دادیم ولی وقتی برای تولید واگذارش كردیم، پروسه تولید روی آن سایه انداخته و آن را به یك فاجعه تبدیل كرده است و من با چشم گریان از سالن سینما بیرون آمدم.

فیلمنا‌مه‌نویس "لیلی‌ با من است" درباره ماندگاری این اثر گفت: فیلمنامه‌ای بود كه تلاش شد كار خوبی روی آن انجام شود، بازی خیلی خوب پرویز پرستویی و دیگران، كارگردانی با وسواس كمال تبریزی و... همه اینها كنار هم جمع شدند. استقبال از این فیلم به خاطر فضای اجتماعی خاص آن روزها بود. همه جمع شدند و لیلی با من است را به كاری شاخص تبدیل كردند. بسیاری از كارهای خوب دیگر تاریخ‌سینما هم این طور بودند كه همه آدم ها در یك شرایط مناسب درست كنار هم قرار گرفتند و تبدیل به یك اثر ماندگار شد.

مقصودی گفت: از خیلی سال پیش می گفتند كه مشكل سینمای ما فیلمنامه است. من مدتی رئیس كانون فیلمنامه نویسان و خیلی با این مسائل درگیر بودم. به لحاظ شغلی هم انبوهی فیلمنامه خوانده‌ام. می‌توانم با قاطعیت عرض كنم كه مشكل اصلی سینمای ما فیلمنامه نیست. مشكل فیلمنامه هم داریم، همچنانكه فیلمبرداری، بازیگری و... مشكلات خاص خودش را دارد. اما در زمینه فیلمنامه مشكل اساسی تهیه‌كنندگان ما هستند. یعنی به این معنا كه تهیه كننده خوب و با سواد و با تجربه داریم اما كم است. او است كه می‌رود فیلمنامه خوب انتخاب می‌كند، بازیگر خوبی را برایش انتخاب می‌كند و شرایط خوبی را فراهم می‌كند تا یك فیلمنامه خوب تبدیل به یك اثر خوب شود.

وی ادامه داد: تهیه كننده كار نابلد فیلمنامه خوب را نمی شناسد. اگر فیلمنامه خوبی هم در اختیارش قرار بگیرد، چون شرایط مناسبی را برایش فراهم نمی‌كند، به یك فاجعه تبدیل می شود. وظیفه تهیه‌كننده خوب این است كه همه عوامل را درست كنار هم بچیند، یك فیلمنامه خوب را انتخاب كند، كارگردان مناسب كنارش بگذارد، عوامل دیگر كنارش بچیند و به شكل درست هزینه كند تا آن فیلمنامه تبدیل به یك اثر درست شود. مشكل سینمای ما بیشتر در مرحله تولید است كه با اتفاقات خود روی فیلمنامه سایه می‌اندازد و فیلم چیز خوبی از آب در نمی‌آید.