به گزارش پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران، كامبیز دیرباز، بازیگر سینما و تلویزیون در گفتگو با برنامه پشت صحنه رادیو تهران درباره تفاوت بازی كردن در نقش یك تك‌تیرانداز با دیگر نقش‌هایش در یك اثر جنگی بیان كرد: در نگاه كلی هر دو، فیلم جنگی هستند. تجربه‌های من در فیلم‌های جنگی كه كار كرده بودم مانند فیلم‌‌های دوئل، اخراجی ها، سریال نابرده رنج و ... در جمع، گردان، دسته و تیم بودم اما در فیلم تك‌تیرانداز این تجربه تك و تنها بودن را تجربه كردم كه به شدت به نظرم در شكل واقعی‌اش كار را سخت می‌كند. اینكه شما از یك دسته و گردان جدا شوی و بروی در یك جا كمین كنی. چیزی كه من درباره شهید زرین شنیده‌ام كه 72 ساعت و 48 ساعت در كمین ماندكه این خیلی كار سختی است كه شما تنها در یك گوشه‌ای با دو كف دست نان و خرما كمین كنید. این تنها بودن برای من در این فیلم متفاوت بود و سعی كردم با آن كنار بیایم. به شدت كار سختی است. واقعاً روحشان شاد. ایشان قهرمان بی رقیبی بودند.

دیرباز درباره علت انتخاب شهید عبدالرسول زرین گفت: او آمار بالایی كه نه فقط در جنگ ایران و عراق بلكه میان تمام جنگهای دنیا داشت و چیزی بالغ بر 3000 شلیك موفق داشتند كه چیزی حدود مثلاً 700 تای آن به رده‌های بالای دشمن خورده بود. او اصلاً عادت و مرامش بوده است كه سربازان نمی‌زده و فقط درجه دارها را می‌زد كه در فیلم هم هست و كسانی كه دیده‌اند متوجه می‌شوند. او كسی كه آب می‌خورد یا كسی كه نماز می‌خوانده را نمی‌زده است. مرام و مسلك خاصی برای خودش داشت. 700 شلیك موفق به رده‌های بالا عدد بالایی است و این قهرمان را از دیگر تك تیراندازها متمایز می‌كند.

كامبیز دیرباز درباره تلاش‌هایش برای رسیدن به این نقش عنوان كرد: جواب دادن به این پرسش 20 سال زمان برده است. من از روزی كه از دانشكده بازیگری بیرون آمدم تا همین الان كه صحبت می‌كنم، 20 سال تجربه كسب كرده ام كه همه اینها را سعی كردم به كار بگیرم تا نقشم را به درستی بازی كنم. از همان جمع‌آوری تمام مستندهایی كه درباره ایشان بود، ارتباط مستقیم با پسرشان- آقای دكتر زرین كه در اصفهان زندگی می‌كند و خاطراتی كه از همرزمان پدرش جمع‌آوری كرده بود، این‌ها یك بحث قضیه بود. من نشستم و تمام مستندهایی كه از جنگ ایران و عراق بود كه در فیلم‌های قبلی هم از آن استفاده كرده بودم، دوباره دیدم. بخشی از روایت‌های فتح را دوباره دیدم. مستند‌های جدیدی كه ساخته شده بود را از اول دوباره دیدم.

وی ادامه داد: همزمان با آن خواهش كردم كه برای من زودتر اسلحه تهیه كنند تا طرز صحیح اسلحه دست گرفتن را یاد بگیرم. مربی گرفتم و اسلحه دست گرفتن را تمرین كردم كه شما كدام چشم را ببندید، كدام را باز نگه دارید، چطور به دوربین نگاه كنید، چه فاصله ای چشم با دوربین باشد و... ریزه‌كاری‌های این شكلی كه كسانی كه شلیك كرده‌اند متوجه می‌شوند كه به صورت حرفه‌ای رعایت شده است. دیدن فیلمهای تك تیراندازی دنیا و فیلم های مشابه این ماجرا كه در هالیوود تهیه شده بود و یك نسخه چینی، یك نسخه روسی و... این‌ها را من هر كدام چند بار دیدم و مطالعه فیلمنامه و چیزهایی كه در این 20 سال یاد گرفته بودیم، سعی كردم از همه در كنار هم كمك بگیرم.

دیرباز درباره اثر مشابه فیلم سینمایی تك تیرانداز گفت: یكی فیلمی قدیم‌تر بود كه فكر می‌كنم علی شاه‌حاتمی ساخته بود كه اتفاقا یكی از سوالات من از علی غفاری این بود كه ما فیلم مشابه ایرانی چه داریم؟ دیدیم كه خیلی فیلم مشابه نداشتیم و به این ماجرا پرداخته نشده بود.

این بازیگر اظهار كرد: سینمای دفاع مقدس و ژانر جنگی، سینمای پرخرجی است. همان موقع كه ما فیلم دوئل كار می كردیم، پرهزینه‌ترین فیلم تاریخ سینما در آن دوره بود.نمی شود، حتما فیلم جنگی ساختن احتیاج به كمك دارد و از عهده بخش خصوصی بر نمی آید. حتی اگر پولش هم موجود باشد، امكاناتی كه فیلم جنگی می‌خواهد در دسترس هر كسی نیست. شما نمی‌توانید اراده كنید و 30 تانك را بیاورید و فیلم‌برداری كنید یا هلیكوپتر بیاورید. برای همین احتیاج به كمك دارد.

وی ادامه داد: معمولاً كارگردان‌ها ، وقتی آخرین پلان های كارشان را می‌گیرند، می‌گویند دیگر با سینمای دفاع مقدس خداحافظی می‌كنم. من به عنوان بازیگر درگیر مستقیم تهیه ادوات نیستم اما من هم آخرین پلانی كه در نابرده رنج بازی كردم به سام درخشانی گفتم كه من دیگر فیلم جنگی بازی نمی‌كنم. اما انقدر برایم جذاب است كه وقتی دوباره این نقش به من پیشنهاد شد، یادم رفت كه من اصلا خداحافظی كرده بودم. من یك علاقه خاصی دارم به این قهرمانانی كه رفتند و ایستادند. آنها هر انچه داشتند را گذاشتند و به خط مستقیم رفتند و جنگیدند. آدم های خاصی هستند. بازی كردن و ادا درآوردنشان هم سخت است، چه برسد به اینكه بخواهی در واقعیت این كار را انجام دهی.

كامبیز دیرباز كه به خاطر فیلم سینمایی دوئل جایزه گرفته بود درباره وجه تمایز دوئل با دیگر آثارش را بیان كرد: به هر حال هر سال هفت داور هستند با سلیقه‌های متفاوت. من از زاویه جایزه ماجرا را نگاه نمی كنم. نمی‌خواهم شعار بدهم ولی وقتی تك تیرانداز، نوروز امسال 2 تا تك نمایش در تلویزیون داشت، روزی كه پخش شد -مخصوصاً دفعه دوم- وقتی بازخوردها را دیدم، باور كنید لذتش كمتر از جایزه گرفتن نبود. اینقدر كه مردم از این فیلم خوششان آمده بود و با این قهرمان ارتباط گرفته بودند. اینها خیلی ارزش داشت. وقتی 20 سال از حضورتان در یك حرفه می‌گذرد، دیگر متوجه می‌شوید كه جایزه خیلی جذاب است ولی اصل كار این است كه شما جایی را در دل مخاطب باز كنی و بتوانی نقشی بازی كنی كه بعد از سال‌ها، مخاطب شما را با آن نقش به یاد بیاورد و برای شما احترام خاصی قائل شود. این‌ها برای من جذاب‌تر است، حالا اگر جایزه باشد كه چه بهتر، ما نه نمی‌گوییم.

مخاطبان در سرتاسر دنیا از طریق وب سایتWWW.RADIOTEHRAN.IR ضمن استفاده از پخش زنده شبكه، در جریان آخرین خبرهای رادیو تهران قرار بگیرید.
ما را در اینستاگرام و دیگر شبكه‌های اجتماعی با شناسه tehraan360@ پیدا و همراهی كنید.
همچنین علاقه‌مندان می توانند برنامه های رادیو تهران را از اپلیكیشن ایران صدا دریافت كنند.

*هرگونه بهره برداری و استفاده از محتوای پایگاه اطلاع رسانی رادیو تهران تنها با ذكر منبع مجاز است.